HAYATI
Şair ve öykü yazarı. 20 Ekim 1965 günü İstanbul’da dünyaya geldi. 6 Ağustos 2020 günü İstanbul’da yaşama veda etti. Gülşen Hanım ile tornacı Mustafa Uçar’ın oğlu. Bakırköy Ticaret Lisesi’ni bitirdi (1986). Bir süre banka memurluğu yaptı; halen bir kitabevinde muhasebeci. TYS üyesi. İstanbul’da yaşıyor, bekâr. İlk öyküsü (“Beş Yüz Lira”) 1988’de Varlık’ta çıktı. Toplumcu gerçekçi anlayıştaki ürünlerini Berfin Bahar, Söylem ve Gerçek Sanat dergilerinde yayımladı.
ESERLERİ
Öykü:
- İstanbul Düşü, İst.: 2 B, 1996
- Ağlayan Bebek, İst.: Özener Mtb., 1999
- Artçı Sarsıntılar, İst.: Bumerang, 2002
- Kanadı Kırık, İst.: Sone, 2004
- Yıkım, İst.: Sone, 2008.
Şiir:
- Umut, İst.: Özener Mtb., 1999.
ESER ÖRNEKLERİ
Umut
Erkenden çıkıyorum evden.
Saat belki yedi buçuk,
Sekiz belki.
İnadına, bakmıyorum saatıma.
Bomboş sokaklarında dolaşıyorum mahallemin,
Elimde sigarayla.
Boyuna uzatıyorum yolumu,
Bir bakıyorum ki, istasyondayım.
Tren kayarak geliyor raylardan,
Ve insanlar,
Ve insancıklar,
Bekleşenler köşe başlarında,
duraklarında,
Gelip geçenler yanımdan.
İşi gücü var herkesin,
Benimse hiç.
Kalfasıyım boş gezenin,
Şiir üretiyorum boyuna.
Hiç ummadığım zamanda,
Görmek istediğim halde göremediğim,
Eski sevgilim geçiyor yanımdan.
Şaşırıyoruz ikimizde,
dargınız ya! ..
Tırnaklarımı avucuma batırıyorum.
Yakıyorum bir sigara daha! ..
Doymadınız mı?
Dünya silahlanıyor habire, açlığı görmeden.
Sonucunu bilerek-bilmeyerek giriyor savaşa,
“belki kazanırım” diyerek.
Ne geçecek kimin eline,
Ve ne geçti bunca yıldır.
Birinci, İkinci Dünya Savaşı, alın örnek,
Milyonlarca ölü, yıkık bina, kan, barut.
Milyarlarca dul, yetim, aç çocuk…
Heeey savaş kundakçıları,
Doymadınız mı daha? ..
Bütün dünyayı parçalasanız da,
Düşman etseniz de ülkeleri birbirine.
Çocukları babasız bıraksanız da,
Ve alsanız da şu yoksulun ekmeğini elinden,
Bütün kötülükleri yapsanız da,
Nükleer savaş adına.
Ne geçti ki,
Şimdi ne geçecek,
Kötülükten başka elinize,
Sırtınızda varken şu kara gömlek! ..
Kahveler
Kahveler dolar taşar,
İşsizlerle gün boyu.
Masalar kurulur,
Pişti, okey ve tavla için.
Oynanır habire günboyu.
Kiminin bir karış havada aklı.
Kimi otlakçı, kimi çıkarcı.
Kimi işsiz, kimi de tombalacı.
Çeşit çeşit insan girip çıkar günboyu.
Ne ev, eve benziyor artık.
Ne iş, işyerine.
Neylersin,
Kahveler mekân oldu nicelerimize! ..
KAYNAKÇA: İhsan Işık / Türkiye Yazarlar Ansiklopedisi (2001) – Resimli ve Metin Örnekli Türkiye Edebiyatçılar ve Kültür Adamları Ansiklopedisi (2007, 2009)
