HAYATI
1917 yılında Halep’te dünyaya geldi. 27 Kasım 1994 günü İzmir’de hayatını kaybetti. Tam adı Mehmet Rüştü Şardağ’dır. Melek Hanım ile Elbistanlı alay katibi Mehmet Atıf Efendi’nin oğludur. Soyadını Elbistan şehir merkezinin yakınlarında bulunan Şar Dağı’ndan alır.
İlk ve orta eğitimini İstanbul’da tamamladı. Balıkesir Necatibey Öğretmen Okulu’ndan ve Gazi Eğitim Enstitüsü Edebiyat Bölümü’nden mezun oldu. 1960 yılında Türkiye ve Orta Doğu Amne İdaresi Enstitüsü’nde yüksek lisans çalışmalarını tamamladı. Rüştü Şardağ, Fransızca, Arapça ve Farsça dillerini bilmekteydi.
Ankara’da orta dereceli okullarda, konservatuvar ve musiki muallim mektebinde öğretmen olarak görev yaptı. Bir süre Tercüme Kurulu’nda çalıştı. Daha sonra Türk Ansiklopedisi’nde danışmanlık ve yazarlık yaptı..1950 yılında kurulmuş olan İzmir Radyosu’nun kurucularındandır. 1950’den sonra İzmir Belediyesi’nde çalıştı. Bu görevinde başkan yardımcısı iken kendi isteği ile emekliye ayrıldı. Ege Üniversitesi İletişim Fakültesi Gazetecilik Bölümü’nde öğretim görevlisi olan Rüştü Şardağ, Manisa Gençlik ve Spor Akademisi’nde dersler verdi. 1983-1987 yılları arasında Cumhuriyet Halk Partisi’nden İzmir vekili olarak mecliste bulundu. 1987 yılında bağımsız olarak yeniden İzmir’den aday olduysa da bu seçimi kazanamadı ve siyaseti bıraktı. İzmir Sanatçılar Derneği kurucu başkanıydı. Evli ve iki çocuk babasıydı.
Rüştü Şardağ, eserlerini 1937 yılından başlayarak Varlık, Yeni Adam, Ülkü, Cumhuriyet, Vatan, Vakit, Tan, Ulus, Güneş gibi dergi ve gazetelerde yayımladı. Şiir, öykü deneme ve eleştiri türünde pek çok eser kaleme aldı. Divan edebiyatı üzerine çalışmalar yaptı, İran’da yayımlanmış olan Farsça bir çok eseri Türkçe diline kazandırdı. Rüştü Şardağ’ın çok sayıda güfte ve bestesi de bulunmaktadır. Türk Sanat Müziği’nin en güzel eserlerinden olan “Benzemez Kimse Sana” ve “Bir Gece Ansızın Gelebilirim” adlı eserlerin güftesi de Rüştü Şardağ’a aittir.
Rüştü Şardağ, İran edebiyatından yapmış olduğu çevirileri ile 1971 yılında İran’ın “Büyük Şükran Madalyası” ödülüne layık görülmüştür.
ESERLERİ
Edebiyatımızda Vatan Duygusu (1940), Ömer Hayyam’ın Rubaileri (2. bas., 1960), Perişan Baba Taher ve Çift Beyitleri (1966), Şirazlı Hafez’den Gazeller (1970), Klasik Divan Şiirimiz (inceleme-antoloji, 1976), Allah Diyor ki (inceleme, 1976), Şair Sultanlar (1982), Dâhi Besteci Buhûrizade Itrî (1984), Besmele Şerhi (Hacı Bektaş-ı Veli’den, 1985), Her Yönü İle Hacı Bektaş Veli (1985), Bütün Yönleriyle Hayyam (1985).
