HAYATI
Şair. 4 Aralık 1946’da Nevşehir’in Arapsun ilçesinde dünyaya geldi. Orta ve lise eğitimini Bakırköy Lisesi’nde tamamladı. Ankara Üniversitesi DTCF Sosyoloji Bölümü’nden mezun oldu. 1968-74 yılları arasında TRT’nin Erzurum, Van ve Hakkari radyolarında prodüktör ve spiker olarak görev yaptı. Daha sonra Halk Sigortanın satış bölümünde (1975-80) çalıştı ve Sigorta Acenteliği yaptı. 1980 yılında Tan Yayınlarını kurdu ve aylık Tan şiir dergisini çıkardı. Dil Derneği üyesidir.
Mehmet Taner’in Rüzgarlı adlı ilk şiiri 1966 yılında Soyut dergisinde yayınlandı. sonraki yıllarda ürünleri Soyut (1966-74), Türk Dili (1967-90), Sanat Dergisi (1975-76), Oluşum (1976), Türkiye Yazıları, Yusufcuk, Tan (1981-82), Sombahar (1993), Edebiyat ve Eleştiri (1995-), Sonsuzluk ve Bir Gün (2005) dergilerinde yayımlandı.
ÖDÜLLERİ
1971 yılında tek şiir dalında TRT Başarı Ödülünü, 1975 yılında üç şair ile birlikte Milliyet Sanat dergisinin Yılın Başarılı Şairi Ödülünü, Bir Denizin Çekildiği Bütün Kıyılar adlı eseriyle 1981 yılı Türk Dil Kurumu Şiir Ödülünü, toplu şiirleri Küflü Şimşek ile 2000 Akdeniz Altın Portakal Şiir Ödülünü, Çevre Çitin Üzerinde Yağmur ile 2006 Behçet Necetigil Şiir Ödülünü aldı.
ESERLERİ
Şiir:
- Sunak (1978)
- Bir Denizin Çekildiği Bütün Kıyılar (1981)
- Arka Oda (1981)
- Dip (1995)
- Siperler (1997)
- Küflü Şimşek / Toplu Şiirler 1966-1996 (1999)
- Veda Vezinleri (2002)
- Çevre Çitin Üzerinde Yağmur (2006).
ESER ÖRNEKLERİ
15 NİSAN 1975
Yetinmiyorum acıyla. Sıvı güneş
İçiyor gölgeleri, tümsek çukur ne varsa.
Kurtulmuş, göğsümde son soluk, kor ateş
Parlıyor gözlerim iki fener gibi
Canlıyım hâlâ.
Sağır bu. Yaşam. Bu fotoğraf:
Aldım hançerimi güzel ensesinden de, damlamadı kan.
Çığlığımın yelkeninde gülle gibi
Ben orda kaldım ben
Burda, karşımda kaldı sonsuz olan.
YÜZÜ OLAN HALK
“Ah bilirim de yolları
Varamam, Kurtuba’ ya”
Su arıtan halk,
Yüze bakan: Yüzü olan halk.
Uyağın titreşimini algılayan
Binanın duruşuna göz süzen
Duru havuzlarda peygamberleri yüzen
Uzağın burgacını yargılayan halk.
Dağın tasını bulan.
Barışığız seninle
Hem o koyda, hem bu koyda;
Zaten barışığız ama
Bir türlü varamam
Çıplak Kurtuba’ya;
Kül baraka, külden çakıl
Karşılar her yerde bizi.
İççekişlerimizi durduramaz hiçbir ada.
HORTLAK VE NEŞTERİ
Çık benim kana susamışlığım, “çık orta yere”
Geceye sokul, deş
Cızırtılı plağın zarını.
Seni ezgin karınca, tatlı su arığı
seni kudurgan tilki, azgın camış
Karnındaki ejderhayı bir süs;
Soyup alayım da sırtından derini bir çekişte-
(Zamanını topla gel.
Yıldızlarını, delilerini, kanıtlarını
Darbelerini, darplarını, gasplarını-)
Çevir, kır
sana kırılan dümeni, yükselt bıçağı, bu çağı;
Şu buyurgan ve buyurulgan elleri öpme!
Kana susamışlığım, “çık orta yere!”
Oluk oluk ak
Var, susan denizlere.
KAYNAKÇA: İhsan Işık / Resimli ve Metin Örnekli Türkiye Edebiyatçılar ve Kültür Adamları Ansiklopedisi (2. bas., 2009).
