HAYATI
Şair. 1956 yılında Sivas’ın Şarkışla ilçesine bağlı Cemel Beldesi’nde dünyaya geldi. İlkokulu doğduğu köyde, ortaokulu Şarkışla Ortaokulunda, liseyi Ankara Mamak Lisesinde okuduktan sonra, ADMMA İnşaat Mühendisliği Bölümünden (1979) mezun oldu. Şiirleri çeşitli dergi ve gazetelerde yayınlandı. Şiirlerinden bazıları ise bestelendi.
ESERLERİ
Şiir:
- Kanıma Cemre Düştü (1997)
- Göçmen Kuşlar Dönmedi (2001)
- Gönlümün Güz Mevsimi (2003).
ESER ÖRNEKLERİ
Bir İntihar Diyalektiği
Somurtkan rüzgarların bestesiydi elebaşı duyguları alabora eden yılgınlığın
son mektubunu yazarken karamsarlık
Büzülen bir dalda bir yaprak iç geçirerek ağladı
Sessizliğe,
bir yüreğin çürümüş parçalarıydı
tepetaklak düşen.
Ölümcül terennümlerde gül kurusunun yüreğine âkıbetin dehşetiydi üşüşen.
Dayanılmaz yalnızlığın ıstırabıydı
kangren hayal kırıklıklarına dönüşen.
Tedâvisiz ayrılıkların uzatmalısı sevdâyı
göğün kükremsiydi bunalmış haldeyken tehditlerle bölüşen.
ardı arkası kesilmeyen şimşeklerin ateşten dilekçeleriyle yeryüzüne yayılan ürküntüsü
tutuklu umudun hayâlinde
düş kırıklıklarını başlattı
direncini yoksunluklarda harcayan âbidenin
ışık bekleyen sevinç yolaklarındaki gölgeydi
hüznün çöküntüsü.
Çâresizlik bir tehlikeli kuramı yeniden boşalttı
elleri tavana doğru uzanan umutsuzun
boğuk sesiydi duvarları ağlatan.
Artık iyileşmese de olurdu vicdanda ki yara,
insafsızca kanayan.
Bir can, bir yürek, bir umut, bir sevgi, bir sevdâ bir ışık, bir hârika daha kaydı gitti
Gözleri ardında kala kala hayattan…
Sığınak
Geceler gözyaşı, geceler isyan!
Bir dalın burcunda titreyen yaprak
Kirlenmiş bir kâlpte zonklayan nisyan
Umut kılavuzsuz, göz yalınayak…
Çiçekler, çiçekler arılar sürgün
Petekler emilmiş güveler memnun
Leylâ’nın sesidir seslenen her gün
Leylâ’dan habersiz perişan Mecnun.
Kara sevdâ yavan; kurak, kimsesiz
Eller var ağlayan, hüzün eller var
Bir umut sürgünü vicdan dengesiz
Kaybetmiş kendini, kendini arar.
Rehber sevgi, bilmez, şaşkın perişan
Örselenmiş canı nefret elinde
Kuşatmış canını, mahzunun, hicran
Harcamayı bilmez, servet elinde…
Her yana saçılmış, her şeyde gözü
Özünün, bilmiyor ihtiyacı ne?
Ağarmaz renklerle resimli yüzü
Hissetmez, aldırmaz, âciz, acı ne?
Oysa muhtaç, bilmez, kimden isteye
Döner giriftinde dehliz delisi
Ezelden güftedir acı besteye
Gönlü, yol göstermez, esas velîsi.
Kaçacak ya, yer yok, herkesi yordu
Tüketti, sermaye arar, bulamaz
Eşkıya her yola fakını kurdu
Sığınaksız kaldı, sorar, bulamaz.
KAYNAKÇA: İhsan Işık / Yazarlar Sözlüğü (1990, 1998) – Türkiye Yazarlar Ansiklopedisi (2001, 2004) – Encyclopedia of Turkish Authors (2005) – Resimli ve Metin Örnekli Türkiye Edebiyatçılar ve Kültür Adamları Ansiklopedisi (2007, 2009) – Ünlü Edebiyatçılar (Türkiye Ünlüleri Ansiklopedisi, C. 4, 2013) – Encyclopedia of Turkey’s Fomous People (2013) – Diyarbakır Ansiklopedisi (2013)
