HAYATI
Şair. 19 Kasım 1953 günü Samsun’da dünyaya geldi. İlk ve orta eğitimini Samsun Mithat Paşa Kız Lisesi’nde tamamladı. 1982 yılında Gazi Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi’nden mezun oldu. 1973 yılından başlayarak Samsun, Çorum, Sinop, Bayburt ve İzmir defterdarlıklarında memur ve yönetici olarak çalıştı. 1999’da Gaziemir mal müdürü iken kendi isteği ile emekliye ayrıldı. Ürünlerini çeşitli dergilerde yayınladı. Zübeyde Seven Turan, Türkiye Yazarlar Sendikası ve Edebiyatçılar Derneği üyesidir.
ÖDÜLLERİ
- 1974 yılında Ümit Yaşar Oğuzcan Şiir Ödülü
ESERLERİ
Şiir:
- Cemre Düştü Gönlüme (1997)
- Sevgiyle Gelen (1999)
- Işıktı Gölgem (2002).
Çocuk Şiiri:
- Cerence (çocuk şiirleri, 1999).
Çocuk Öyküsü:
- Canöz (dörtlü çocuk öyküsü seti, 2001)
- Gülce (çocuk öyküleri, 2001)
- Utku, Aliş (2003)
- Çilli Mustafa (2003).
ESER ÖRNEKLERİ
Dönme Kocareis
Nâzım’a
Cananı özler can
Bu ülkeyi kuşatır özlemin
Dizelerin hasret kokar bilirim
Bir kokumluk toprağına uzanamadığın
Yol vermez dağlarım, aydınlığın ustasına hey!
El salla bulutlardan
Kuzey rüzgârlarıyla selam yolla ülkeme
Bir tutam güneşine türküler yak da;
Ölüme uçsa da kuşların
Dönme, yurduna!..
Sonsuza dek açık kalsa da gözlerin
ışığa göz kırpsa da karanlık
Yakıp kavursa da sevdan
Dönme Koca Reis
Sonsuzluğunda yaşa…
Bırak! Hasretinle yansın dizelerim
Ateşini gör yangınlarımın
Uzaktan izle kuklaları
Kaç iklim değişti sensizliğinde
Kaç ekran lekelendi
Vatanseverlik adına ulusallaştı yalan
Uçurtmaların ipleri dolandı bulutlara
Dönme Koca Reis
Tayfalar ihanette Kaptan’a…
ÖMRÜM ÖMRÜM
Bir kitaba benzetirsem ömrümü
Okunmadan yıpratılan sayfalar yığını
Kabuğuna sığmayan kaplumbağa
İncisinden geçen istiridye
Didindikçe aç kalan karınca
Hörgücünü taşıyamayan deve
Sesinden ürkülen bülbül
Gücüme sinen ağırlık
Yeşili özleyen bahar
Bellekleri besleyen dilim
Sevgi acemisi ergenliğim
Alma ağacının gölgesi
Aşkın köz hali ey!
Bir ırmağa benzetirsem ömrümü
Duru sudan ürken yolcular geçen
Budanmış ömrüme dadanan zemheri
Alaca kavşağı yokuşlarımın
Çocukluğumun gök meyvesi
Kırıklarımı onaran ustam!
Yaşamın ilk alfabesi
Ufuk çizgisine uzayan düşlerim
Olgunlaşmamış kadınlığımdan geçen
Meleklik dayatmasına direnen gençliğim
Işığın kaynağıyken tutsağı gecelerin
Yalnızlığımı katlayan
Ömrümden koparılmış yıllar ey!
KAYNAKÇA: Zübeyde Seven Turan / Işıktı Gölgem (2002), İhsan Işık / Türkiye Edebiyatçılar ve Kültür Adamları Ansiklopedisi (2006).
