HAYATI
Şair ve çevirmen. 25 Mayıs 1978 günü Alibeyköy, İstanbul’da dünyaya geldi. İlkokulu Üsküdar Sokullu Mehmet Paşa İlkokulu’nda, orta ve lise eğitimini Özel Darüşşafaka Lisesi’nde tamamladı. 2000’de Boğaziçi Üniversitesi Eğitim Fakültesi Rehberlik ve Psikolojik Danışmanlık Bölümü’nden mezun oldu. Aynı üniversitede “Sosyal Psikoloji” alanında yüksek lisans derecesi aldı. 2000-2002 yılları arasında Boğaziçi Üniversitesi’nde araştırma görevlisi olarak çalıştı. Galatasaray Üniversitesi Felsefe Bölümü’nde doktora öğrenimini tamamladı. Sonraki yıllarda İstanbul’daki farklı jazz korolarında çalışmalarına katıldı.
Ulaş Başar Gezgin’in ürünlerini Evrensel Kültür, İmece, Ağır Ol Bay Düzyazı dergilerinde yayımlandı. Octavio Paz’dan yaptığı düzyazı-şiir çevirisi 2000 yılında Kartal mı Güneş mi? adıyla yayımlandı.
ÖDÜLLERİ
Yit(iril)en, Okyanus Gibi ve Nikah Memurunun Son Nikahı adlı öyküleriyle Gençlik Kitabevi Öykü 2000 Yarışmasında ikinciliğe değer görüldü.
ESERLERİ
Düzyazı Çeviri:
- Kartal mı Güneş mi? (Octavia Paz’dan), 2000
ESER ÖRNEKLERİ
Bir Antrolopog Jübilesi
Dünyanın en yorgun antropologu belki benim!..
10 yıl sürdü yolculuğu Odiseus’un,
Benim 50 yılımsa(*), 5000’e bedel…
Evet benim, görün işte, en yorgun antropolog…
Kinshasa’da gezip duran büyücü-hekimler…
Daha çok onlarla idim, beyaz adam yerine…
Kırsın diye zincirini Bukavu’da köylüler,
Az değil, çok boğuştum gaddar efendilerle…
Tasmanya’da insanı iyi eden otları,
Ben idim şirketlerden, patronlardan saklayan…
Numea, bir yabansı cenk meydanıdır,
Turist kafilelerinin saldırısına karşı…
Bombay’da çivilere yatan tüm o fakirler,
Benden aldılar evet, en sıcak teselliyi…
Tibet’te sonsuzluğa uğurlanan milyonlar,
Halka yarasıdır şimdi, boynunda kadınların…
Duyar her vakit sesimi, Santiago Stadyumu!
Dolaşır her yerde kesilmiş, gitarcı parmaklarım…
Amazon’da ağlayan bütün o çocuklara,
Açıp ben göğsümü, meme emzirdim…
Hustın’da boyalıdır elim yüzüm benim,
Beyaz Adam’a karşı son kurtuluş savaşında!
Harlem’de kurşun değmiş kara deriyi,
Yüreğimin sızısıyla dağladım…
Kordoba’da bütün o göçer Çingeneler’i,
Okyanus suyuyla kutsamışım ben…
Krakov’da dilsiz sağır tüm o haykırışları,
Sesimdi, benim sesim, tüm dünyaya duyuran…
Bilir beni Manisa köyleri, Denizli gökleri bilir beni…
Bilir beni, cenkten bitap hisarlar bilir beni…
Bilir beni, başşehirin daracık sokakları…
Kuleler, saraylar, adalar, taklar…
Savurun şimdi benim küllerimi okyanusa!
Benimle tohumlansın tropikal çiçekler!
Suya karışsın artık, alnımdaki esinti!
Karalar dar geldi bana, sular ağırlasın beni…
KAYNAKÇA: İhsan Işık / Yazarlar Sözlüğü (1990, 1998) – Türkiye Yazarlar Ansiklopedisi (2001, 2004) – Encyclopedia of Turkish Authors (2005) – Resimli ve Metin Örnekli Türkiye Edebiyatçılar ve Kültür Adamları Ansiklopedisi (2007, 2009) – Ünlü Edebiyatçılar (Türkiye Ünlüleri Ansiklopedisi, C. 4, 2013) – Encyclopedia of Turkey’s Fomous People (2013) – Diyarbakır Ansiklopedisi (2013)
