HAYATI
Şair. 25 Nisan 1967 günü Aydın’da dünyaya geldi. İlkokulu Aydın’da okudu. Orta ve lise eğitimini ise Kuleli Askeri Lisesi’nde tamamladı. Boğaziçi Üniversitesi İngilizce Öğretmenliği Bölümü (1989) mezunu. İngilizce öğretmeni olarak Maltepe Askeri Lisesinde görev yaptı. Daha uzun yıllar Dokuz Eylül Üniversitesi’nde okutman olarak çalıştı. Şiirlerini 1994’ten itibaren Varlık, Yeni Biçem, Sombahar, Düşlem, Kitaplık, Bahçe, İnsan vd. dergilerde yayımladı.
ÖDÜLLERİ
1996 Yaşar Nabi Nayır Gençlik Ödülünü, 1996 Ali Rıza Ertan Şiir Ödülünü, 1996 Sabri Altınel Şiir Ödülünü aldı. Ses Sözden Eksilince adlı dosyası ile 1997 Yunus Nadi Şiir Ödülünü Enver Ercan’la paylaştı. Kırık Su Saati ile İsviçre Hastanesi Sanat – Edebiyat Ödülleri 2002-2003 Şiir Yarışması Jüri Özel Ödülünü kazandı.
ESERLERİ
Şiir:
- Ses Sözden Eksilince (1997)
- Kırık Su Saati (2004).
ESER ÖRNEKLERİ
BİR SUSUZLUK DENEMESİ
bu toprak babamındı eskiden
ama bugün temmuz.
topraktan gelmiş insanlar bakıyor uzaktan
oysa biz nereden gelmiş meçhul
nereye yürüyoruz su gibi bir söz dilimizde,
toprağa yakın duruyoruz buzdan ayaklarımızla.
çünkü babam her cuma
temiz gömlek ve külotla
insan bakmaya koşardı
müslüman sergisine.
temmuz da cuma da
sürekli bahane.
annem cumaları çamaşır yıkamazdı.
hep o yerlerin
ziyaretçi kayıtlarında vardır adım
kaç torba toprak taşımışım babama
kahverengi rafyalı hediye paketlerinde
ve alındı belgelerini tutarım hâlâ
cemaat şahittir
okuması olmayan annem de.
(o yıllarda
rakıyı susuz içerdi babam
sövdü mü sözleri
topraktan ayrılsın diye.)
ama bugün temmuz.
yalnız kadınlar bakıyor uzaktan;
yakışıklıydı babam
iki dirhem
çekirdeği toprak aldı.
İNCİR
bahçeyi dolduruyor sis
biz nehir çiziyoruz
sür grisi ağacın çıplak yerlerine
-ama üstü kar tutmuyor-
akıyor süt gecen bahçeye,
yaprakları soyunuyoruz
soğuk… dalların patlayan uçlarında
evhamlı bir bekleyiş
en çok bu yalnızlığı severim diyorsun
kışın çıplak kollarıyla sarılmasını.
gülüyoruz ilk bakışta ağacın suyu andıran sesiyle
görünmez oluyoruz
ağzımızda hiç unutamadığımız bir reçel tadı
kaç mevsim sığar bu bahçeye diyorsun,
sarışın bir çocuk gibi dokunuyorsun utanında
-ama parmakların reçel tutmuyor-
mutfağa yağacak yağmurdan korkuyoruz.
çünkü bir bahçenin incinmiş bir yerindeyiz,
ve en rüyasız yerinde tanıdık bir uykunun.
uyanınca inciri bahçeden sökelim diyorsun
kaç bahçe kopar gelir ardından
bilmiyorsun.
hızla eve doluyor sis
ağacın çizgili gölgesinde
evcilik oynuyoruz.
KAYNAKÇA: Şükran Kurdakul / Şairler ve Yazarlar Sözlüğü (1999), TBE Ansiklopedisi (2001), Mehmet Çetin / Tanzimattan Günümüze Türk Şiiri Antolojisi (c. 4, 2002).
