HAYATI
Şair ve yazar. 23 Ekim 1952’de Kırıkkale’de dünyaya geldi. 9 Şubat 2004’te Kırıkkale’de yaşama veda etti. İlk, orta ve lise eğitimini Kırıkkale’de tamamladı. 1976’da Gazi Eğitim Enstitüsü Fransızca Bölümü’nden mezun oldu. Ölüme kadar Kırıkkale’de Fransızca öğretmeni olarak çalıştı.
Talebe, Edebiyat, Yedi İklim, Mavera ve Hece dergileri ile Yeni Şafak ve Zaman gibi gazetelerde deneme ve şiirleri yayınlandı. Yeni Şafak ve Zaman gazetelerinde aktüel konularla ilgili köşe yazıları kaleme aldı.
ESERLERİ
Şiir:
- Can Dökerim İzlerine (1962)
- Yağmurlar Kitabı (1997)
- Yıkıldı Bak Güneşin İskelesi (bütün şiirleri, 2005).
ESER ÖRNEKLERİ
YIKILDI BAK GÜNEŞİN İSKELESİ
sana
orada
göğsümü paralarcasına söylemiştim
türkülerini yurtsuzların
bir yaslı haber gibi
iniyordu kente akşam
kuşlar son uçuşlarında yaygın ve ince
yollar sık telörgülerle çevrilince birden
ağır dansına çağırırken acıların sazları
camların yansılarından dökülüp dökülüp
ömürsüz sevinçlerin utkusu
karamsar kızların boşluğuna doluyordu
yolunuyordu yüreğim
ellerim kokulu saçlarına uzanıyordu yarı gecenin
bir ölünün teninde soğuyan öpüşler
bilirim sana oldukça yakın
bilirim o süregelen dudağın alçalışlarda
sevda çelen o mermiler yatkını
karanlığı bulayarak bulaştırarak yürümen
evrene bir zindan oydu sonsuz
sürgit bir veba esenlemesi demek olan
uykuların iniltilerle geçtiğim adacıklarından
ne ağlayan bir göz dikildi üstüne
ne anne yaklaşımı bir okşama
yollarıma saldığın eli kanlı adamlar
hançerlerini bilediler yüreğimin üstünde
ve ben çocuklar karıştırılmasın diye
zulmün adaklar devşiren gediklerine
çürükler içinde bir göğüsle geçiyorum şimdi
lepiska saçlı bir kadının düşlerinden
belleğimde dinmeyen o ay parçası
kitap açılıyor uykularıma yeniden
türküleniyor hüznün parçalanmış tepeleri
sana
şimdi
dili kesik bir ulus ağlatısı
adı konmamış sevda serüveni bir savaş uğultusu
diye başlayan sözler taşıyamam
ya da duvağı tedirginliklerden
mahcup bir gelin duruşuyla karşında
duramam bağışla beni
taşınmaz düşler ateşiyle uğradığım koşularda
kapılarına başımı çarpa çarpa
seni uyandıramam
kimi geceler
gövdemi unutup dağ başlarında
uzanıp yamacına ayın
yüzü derinlerde tutuşurken bir delinin
halime bir sıfat uyduramam
o sevgililer ki ağızları belirsiz kandan
alnıma soğuk elleriyle dokunan
kör kuşlar gibi yitip gittiler onlar
seni de onlara katamam
girilmez bir orman gibisin bana
evimi sana yakın kuramam
ikiye katlanmış taş taşıyorlar
sürüne sürüne insanlar
ağır çekicini kaldırıp kaldırıp usta
indiriyor sürgünlerin kafasına
yıkıldı bak güneşin iskelesi
şimdi ben buralarda dolaşıyorum
sana temelli döneceğim
adına hazırlanıyorum
KAYNAKÇA: İhsan Işık / Resimli ve Metin Örnekli Türkiye Edebiyatçılar ve Kültür Adamları Ansiklopedisi (2. bas., 2009).
