HAYATI
Şair. 5 Ağustos 1956 günü Elazığ’da dünyaya geldi. Hulkiye Hanım ile öğretmen Kahraman Özdem’in oğlu. Şair Oğuz Özdem kardeşidir. 1979’da Dicle Üniversitesi Eğitim Fak. Türkçe Bölümü’nü bitirdi. Beyoğlu Terzilik Meslek Lisesi’nde edebiyat öğretmenliği yaptı; 1984’ten beri özel bir dershanede öğretmen. Atika dergisinin yazı işleri müdürlüğünü üstlendi. TYS ve Edebiyatçılar Derneği üyesi. İstanbul’da yaşıyor; evli, iki çocuk babası. İlk şiiri 1985’te Yazko Edebiyat’ta çıktı. Şiirlerini ve şiir üstüne kuramsal yazılarını Sanat Olayı, Varlık, Gösteri, Atika, Şiir Ok’u, Şiir Ülkesi ve Şiir-lik dergilerinde yayımladı.
ÖDÜLLERİ
- “Eylemlik” ile 1993 Dünya Kitap Şiir Ödülü
ESERLERİ
Şiir:
- Göl, İst.: Edebiyat Gazetesi, 1991
- Bir Yüzle Yürümenin Kitabı, İst.: Atika, 1994
- Adınız Kime, İst.: Tümzamanlar, 1997
- İstanbul Yolcusu Kalmasın, İst.: Yön, 1999
- Yer Gece Dinlenir, İst.: Şiirden, 2005
- Gümüş Ten, İst.: Şiirden, 2007
Deneme:
- Şiir ve Dil, İst.: Şiirden, 2005.
ESER ÖRNEKLERİ
Benim Yapamadığımı Yap
Benim yapamadığımı yap
karşılıksız sev akıp
götüren bir trenin
gizli kalabalığını
cesaret et uzaklara
kendi dağılışlarında
yürüyenlerin kasabalarına
tam orda kal öne çıksın
kuruyan ağzımda kadınlığın
kendini ve beni şehvetle sev
yalnızlarıyız çünkü biz arzular kentinin
Benim yapamadığımı yap
satranç oyna doğuda ve kışın
sus çıksınlar içlerinde
donmuş ırmaklarla esrarlı
ön odalarından
yemin et masallarından
kendini ve beni yeminle sev
iki mümkünüz çünkü biz ısrar et
Bir Kurultay Konuşmasından
Bu bir divan
mümkün bir at
doğru ve ağır
iki beyaz el
bunlar aşık adamlar doymazlar
güvercin rengi adımları bunların
bazan bu Sultanahmetlere
bazan bu Ayasofyalara
yürüyüp yürüyorlar
kimileyin bir harputta çok net
kimileyin herkes kendi mersininde
öykülerini ilkyazlayıp ilkyazlıyorlar
bunlar aşık adamlar doymazlar
suyun belleği bunların belleği
o haliçlerde her ekim sabahı
saçlarını yıkayıp yıkıyorlar
bir istanbul’u bu göğe sığdıramayıp
o alır ceketimi giderimlerde
icazetsiz bir gülü sapına kadar
teşhir edip teşhir ediyorlar
bunlar aşık adamlar doymazlar
her sözcüğe bir devlet verip
her mazgala bir şiir
asıp asıyorlar
sen tam ellerime bak
ben beyaz beyaz büyürüm
KAYNAKÇA: Işık, 475-76
