HAYATI
XIX. yüzyıl şairlerinden. İstanbul’da dünyaya geldiği bilinen Vasıf’ın doğum tarihi hakkında herhangi bir bilgi yoktur. 1824’te İstanbul’da hayatını kaybetti ve Karacaahmet türbesi yakınında gömüldü. Asıl adı Osman’dır. Enderun saray okulunda yetiştiği için “Enderunlu” ya da “Enderuni” lakapları ile tanındı. Ailesi hakkında herhangi bir bilgi yoktur. Bazı kaynaklarda sadrazamlardan Elbasanlı Halil Paşa’nın erkek kardeşinin torunu olduğu yazmaktadır.
Kendisini çekemeyenlerin iftiraları yüzünden bir süre sıkıntı içinde yaşayan Vasıf, III. Selim döneminin son yıllarından başlayarak saray çevrelerinde çeşitli görevlerde bulundu. 1803’te silahtar Süleyman Paşa’ya kaftancı olan şair, IV. Mustafa tahta geçtiğinde sarayda has odaya alındı. Daha sonra hünkar baş lalası oldu. 1807’de önce peşkir ağası, sonra anahtar olarak görevlendirildi. Sarayda kiler kethudalığı görevinde bulunun Vasıf, kendi isteği ile “hecaganlık” rütbesinde iken saraydan ayrıldı. 1818’de Bolayır’da Süleyman Paşa vakfı mütevvelliliği görevine atandı ve ölümüne kadar bu görevde kaldı.
ESERLERİ
- Divan
ESER ÖRNEKLERİ
KASİDE-İ RAMAZANİYYE’DEN
Sad şükr gelen mah-ı şerif-i ramazandır
Hakkın ni’am-ı rahmeti mebzul-i cihandır
Mebzul olursa n’ola in’am İlahi
Mecmu’-ı cihan ni’met-i Hakk’a nigerandır
İn’am-ı Huda olduğu bu mah-ı sıyamın
Dikkatle nigah eyleyene günden ayandır
Ruzu ruh-i dilber gibi ruşenter u şeffaf
Şamı çü ham-ı zülf-i siyeh müşg-feşandır
Sıbyan heves-i ni’met-i savm ile demekde
Bu şeb beni canım nine sahura uyandır
Açıldı yine mısra’-i dervaze-i gufran
Hakdan taleb-i mağrifete vakt ü zamandır
Bil kadrini zira ki bu şehrin şeb-i kadri
Bi-şek sebeb-i mağrifet’-i alemivandır
Pay-ı hum-i seng-i Ayasofiyye’de şimdi
Mev-hare çü tak-i rez-i ter girye-künandır
Sanma yed-i zahidde görüp sübha-i mercan
Hep dide-i rindandan akan katre-i kandır
Kalb edeli şürb-i meyi berşe gece mestan
Tiryaki-i menhus gibi menkabe handır
Etrafına keyf ehli n’ola göz kulak olsa
Guş u nigehi vakf-ı menarat-ı hezeyandır
Yaklaşdı yine ruze diye der seher-i ıyd
Keyf ehli tamam bir sene vakf-ı halecandır
Tiryakiyye nageh ramazan geldi denilse
La havle-künan der eleminden ne zamandır
Tedkik-i nazar eyle şu takvime birader
Üftade-i havf etme bizi belki yalandır
KAYNAKÇA: Bursalı Mehmed Tahir (1333-42). Osmanlı Müellifleri. C. 2. İstanbul: Matbaa-ı Amire, Celepoğlu, Ayşegül (hzl.) (2013). İbnülemin Mahmud Kemal İnal, Son Asır Türk Şâirleri. C. V. Ankara: AKM Yay.