HAYATI
Şair ve yazar. 1913 yılında Kırklareli’ne bağlı Pehlivanköy’de dünyaya geldi. 17 Şubat 2002 günü Edirne’de yaşama veda etti. Edirne İlköğretmen Okulu’nda okuduktan sonra bir süre ilkokul öğretmenliği yaptı. Ankara Gazi Eğitim Enstitüsü’nü bitirdi (1937). Emekli olduğu 1962’ye kadar Edirne, Çanakkale, Kırklareli illerinde Türkçe ve edebiyat öğretmeliği yaptı. Damla dergisini çıkardı (102 sayı, 1942-57). Kopuz, Çığır, Yücel, Hisar gibi dergilerde yazdı, Önder (Keşan) gazetesinde köşe yazarlığı yaptı. Hece ölçüsüyle kahramanlık ve yurt şiirleri yazmıştır.
ESERLERİ
Şiir:
- Meriç Kıyılarında, 1932
- Bir Haykırış, 1933
- Edirne Şiirleri, 1941
- Köy Şiirleri, 1942
- Meriç Konuşuyor, 1942
- Memleket Şiirleri, Edirne: Damla, 1945
- Edirne’den Kars’a Kadar, 1949
- Her şey Vatan İçin, 1952
- Aşk ve Vatan Şiirleri, 1957
- Selçuk Bayrak Şiirleri, 1957
- Türk Şiirinde Türk Büyükleri, 1961
- Şiirimizde Edirne, 1963
- Türk Ozanları Antolojisi, 1971
- Âşık Veysel Şatıroğlu, 1973
- Atatürk Şiirleri, II. c., 1977
- Trakya’dan Bir Ses, 1983
- Atatürk Çocuklarına Şiirler, Edirne: Türk Kütüphaneciler Derneği Edirne Şubesi, 1993.
ESER ÖRNEKLERİ
BUGÜN
Durmadan dalgalan şanlı bayrağım,
Yurdumun en büyük bayramı bugün.
Ufuklar gül açsın, gülsün toprağım,
Yurdumun en büyük bayramı bugün.
Ağaçlar bezensin, dallar süslensin.
Bahçeler donansın, güller süslensin.
Atanın açtığı yollar süslensin.
Yurdumun en büyük bayramı bugün.
Yurt için savaşmak bir şanlı düğün,
Yaşamak duygusu her şeyden üstün,
İstiklal sevdası ufkumuzda gün,
Yurdumun en büyük bayramı bugün.
Tarihe sığmayan şanlar Türkündür.
Ölümden korkmayan canlar Türkündür.
Bayrağa renk veren kanlar Türkündür,
Yurdumun en büyük bayramı bugün.
Atamız her zaman kalbimizde hız,
Ülkümüz uğrunda ölmek ahtımız,
Şölenler kurulsun, içilsin kımız.
Yurdumun en büyük bayramı bugün.
Kanım toprağa katanımız var,
Bayrağın altında yatanımız var,
Destanlar kaynağı vatanımız var,
Yurdumun en büyük bayramı bugün.
MERİÇ
Gönlüm gibi dalgın, kanlı sularında,
Bir gam dünyasını yıkılırken gördüm.
Rüyaya dalarken yeşil ‘Bülbül Ada’
Ağlıyan seslerle ben besteler ördüm.
Solgun bir çehreydi kâinat o akşam,
Maziyi anarak inledim sessizce,
Gölgeler erirken ufku sarmıştı gam
Ve gönül dalmıştı uyuyan Meriç’e.
KAYNAKÇA: İhsan Işık / Resimli ve Metin Örnekli Türkiye Edebiyatçılar ve Kültür Adamları Ansiklopedisi (2. bas., 2009).
