HAYATI
1961 yılında İstanbul’da dünyaya geldi. 1980’de Kartal Lisesi’ni bitirdikten sonra 1991’de Mimar Sinan Güzel Sanatlar Üniversitesi Tiyatro Bölümü’nden mezun oldu. Uzun yıllar oyun yazarlığı ve yönetmenliği yaptı. İlk oyunu “Pencereler” 1983’te Yeni Oyuncular tarafından Dostlar Tiyatrosu’nda sahnelendi. 1996*1997 sezonun Yılmaz Erdoğan tarafından kaleme alınan oyun “Otogargara”yı yönetti. Daha sonra belediye tiyatrolarında sahne çalışmalarını sürdürdü. Ressam İbrahim Çiftçioğlu ve tasarımcı Savaş Çekiç ile ortak olarak “Alfabe Meleği” adlı çalışmayı gerçekleştirdi. Sel Yayıncılık’ın şiir dizisini ve Noyirmiyedi Yayıncılık’ın editörlük görevlerini yürüttü.
Turgay Kantürk’ün ilk şiiri 1981’de Oluşum’da çıktı. Sanat Olayı, Türk Dili, Yeditepe, Gösteri, Varlık, Yazko Edebiyat, Sombahar, Argos, Milliyet Sanat ve Nar dergilerinde yayımladığı şiir ve yazılarıyla tanındı. S. K. Aksal ile B. Necatigil’e yakın bir çizgide yazdığı ilk şiirlerini 1980’li yıllarda dergilerde yayımladıktan sonra ilk kitabıyla aldığı ödülle adını duyurdu. Daha çok ölçülü-uyaklı, bazıları sone tarzındaki bu şiirlerinde sağlam bir akustik düzen olduğu görüldü. Daha sonraki şiirlerinde yeni temalara uzanarak anlatımını daha da zenginleştirdiği, yine kendine özgü sağlam bir kurguyla incelikli bir dil yolculuğunu sürdürdüğü kabul edildi. Ş. Yorozlu, S. Çekiç, İ. Çiftçioğlu ve Y. Tanyeli gibi ressamlarla gerçekleştirdiği ortak kitaplarla şiir-resim kaynaşmasının özgün örneklerini verdi. Turgay Kantürk, “Düş müydü?” ile 1983 Gösteri Dergisi Şiir Ödülü (ikincilik); İlk Gibi Son ile 1991 Behçet Necatigil Şiir Ödülünün sahibi oldu.
ESERLERİ
ŞİİR:
- İlk Gibi Son (1991’de)
- Siyah Eşya (1994’te)
- Ay İçin Küçük Şeyler (Şenol Yorozlu’nun desenleri ile, 1996’da)
- Öteki Sahne (1996’da)
- Göl Felaketleri (1997’de)
- Alfabe Meleği (Çiftçioğlu ve S. Çekiç resimleri ile, 1997’de)
- Gördüğüm Kördüğüm! (Y. Tanyeli resimleri ile, 1998’de)
- Alacakaranlık (M. Horasan resimleri ile, 1999’da)
- Seçme Şiirler (1999’da).
ÖYKÜ:
- Hayat Siyah Ölüm Beyaz – Kısa Çok Kısa Öyküler (2004’te).
DENEME:
- Tuzak Kitap (2002’de).
Kaynaklar: “T. Kantürk, Şiir Ödülü İkincisi”, Gösteri, S. 35 (Ekim 1983), s. 18; S. Erözçelik, “Fahriye Abla Niye Erzincanlıya Vardı?”, Sombahar, S. 8 (Kasım-Aralık 1991), s. 11-12; M. Yalçın, “!: Alfaze”, Argos, S. 41 (Ocak 1992), s. 128; E. Turgut, “ ‘Başkalarının Şair Dediği’ Biri: Turgay Kantürk” (söyleşi), Cumhuriyet Kitap, S. 370 (20 Mart 1997), s. 2, 4-5; G. Emre, “Şiirlere Uyanmak ve Kantürk Şiiri”, aynı yerde, s. 5-6; E. Topaloğlu, “Sevgilim, Öteki Sahnem, Sürprizim!…”, aynı yerde, s. 5; M. Cengiz, “Hayatı Yeniden Kurgulamak ve Kantürk”, aynı yerde, s. 6; H. Ergülen, “Öteki Sahne’yi Gördüm, ‘Ay İçin Küçük Şeyler’ Düşündüm!”, aynı yerde, s. 7; Kurdakul, Sözlük (1999), 383-384; turgaykanturk.com
