HAYATI
Şair. 1923 yılında Çankırı’da dünyaya geldi. 19 Mart 1976’da İstanbul’da yaşama veda etti. Aşiyan Mezarlığı’nda toprağa verildi. Lise öğrenimini yarıda bırakarak çalışma hayatına atılmak zorunda kaldı. Bir süre Adana Lisesi’nde sekreterlik yaptı. Daha sonra İstanbul’a gitti. Çeşitli dergilerin ve gazetelerin yazı işlerinde ve bazı yayınevlerinde çalıştı. Uzun yıllar Doğan Kardeş dergisinde sekreterlik ve yöneticilik yaptı. Bir süre Nebioğlu ve Atlas yayınevlerinde çalıştı. Ulus gazetesinin çocuk sayfasını düzenledi. Yankı Yayınevi’ni kurdu.
İlk şiirleri ve yazıları Vakit gazetesinin sanat ekinde yayımlandı (1931). Daha sonra Servetifünun-Uyanış, İstanbul, Hep Bu Topraktan, Fikirler, Diyelim (1941-53) gibi dergilerde şiirleri ve yazıları görüldü. Bu ilk şiirlerinden sonra çocuk şiir ve masallarının yazımına ağırlık verdi.
ESERLERİ
Şiir:
- Buğu, İst.: Remzi, 1942
- Yağmur, İst.: Remzi, 1944
- Canım Dünya, İst.: İktisadi Yürüyüş Mtb., 1945
- Bayram Yeri, (çocuk şiirleri) İst.: Doğan Kardeş, 1947
- Elma Ağacı, (çoçuk şiirleri) İst.: Atlas, 1971
- Guguklu Saat, İst.: Milliyet, 1977
Derleme:
- Şiir Bahçesi: Çocuklar İçin Atatürk, Memleket, Tabiat ve Aile Şiirleri, İst.: Doğan Kardeş, 1958
- Büyük Borç, İst.: Yankı, 1963
- Onlar da Çocuktu, (çocuklar için ünlü kişilerin yaşamöyküleri) İst.: Milliyet, 1972.
ESER ÖRNEKLERİ
Hoş Geldin 23 Nisan
Günlerdir yolunu bekledik durduk.
Sen geleceksin diye çiçek açtı.
Bahçelerdeki bütün ağaçlar.
Leylekler yuvalarına döndü.
Toprak ısındı, uyandı karıncalar.
Çoluk çocuk yollara döküldü.
Bugün sevinç içindeyiz hepimiz,
Bayraklarla süsleniyor balkonlar.
Caddelere taklar kuruyor,
Bizim marşı çalıyor bandolar.
Nasıl sevinmeyelim geldiğine?
Okulda bayram, evde bayram, sokakta bayram…
Hoş geldin 23 Nisan!
Sana gözlerimizden sevinç,
Bahçelerimizden bahar getirdik.
Bari hemen bitivermese bu yolculuk…
Seni kucaklamaya geliyor bugün,
Köyler, şehirler dolusu çocuk.
Bayram Mektubu
Bugün gene bayram anneciğim
On yıl önceki gibi bayram.
Bilirim ne çok özlemişsindir beni
Yolumu beklemişsindir günlerce;
Postacıdan mektup, rüzgârdan haber sormuşsundur.
Ve uzun uzun düşünmüşsündür:
Çocukluğumun bu mesut bayram sabahlarını,
O küçük ayakkabımı, mendilimi, ipek kıravatımı.
Elbet kucağına alıp beni doya doya
Ne kadar da büyümüş evlâdım diye
Öpüp okşayasın gelmiştir.
Elbisemi giydirmek, saçımı taramak istemişsindir;
Tanrım seni kem nazardan saklasın deyip
Dualar yollamışsındır.
Ve belki bu mübarek günde anneciğim
Elini öpüşümü, anne deyişimi
Canın çekmiştir.
KAYNAKÇA: Özkırımlı, TEA, IV, 988; Kurdakul, Sözlük, 512; Necatigil, İsimler, 311; “Regü, Şükrü Enis”, TDEA, VII, 306.