HAYATI
Öykü yazarı. 23 Ağustos 1983 günü Sivas’a bağlı Hafık’ta dünyaya geldi. Bahizar Hanım ile işçi Çetin Göktepe’nin oğlu. Hasköy Lisesi’ni bitirdi. İÜ Siyasal Bilgiler Fakültesi Kamu Yönetimi Bölümü’nden mezun oldu (2005). Yayınevlerinde ve dergilerde editör, redaktör, muhabir olarak çalıştı. İstanbul’da yaşıyor. İlk öyküsü Uç dergisinde çıktı (1999). E, Varlık, kitap-lık, Özgür Edebiyat gibi dergilerde öyküleri ve yazıları yayımlandı.
ESERLERİ
Öykü:
- Defter ve Çikolata, İst.: Alkım, 2004
- İlkyazların Anısıyla, İst.: YKY, 2005
- Ben Ol da Gör, İst.: YKY, 2008
ESER ÖRNEKLERİ
UZAĞA YÜRÜDÜM YAKINI GÖRDÜM’DEN
Beni bir gün çağıracaksın. ışığı söndürür gibi, uzanır raftan kitabı alır gibi, saati sabaha kurarken gecenin ortasında uyanır gibi, su içer gibi, ırmağın akışına kapılıp asude inler gibi, “alışıyor yokluğuna gözlerim” derken ilk sevgilimi anar gibi, var gibi, masal gibi, geniş dünyada dar gibi, narda har gibi kalkıp sana varacağım.
…
Ben size misafirdim, siz bana misafirdiniz. Geldiniz uzaktan-yakından, bir vesileyle hayatıma girdiniz. İncittim… İncittiniz. İzledim sizi… Siz de beni izlediniz. Güzel günlerimiz de oldu- çoktan unutup gittim… Çoktan unutup gittiniz.
…
Beni buradan al. Çeklerin, senetlerin, parayla yer değiştiren, el değiştiren iğreti asaletin, hasedin, ikiye bölünmüş yüzlerin, severken söven, okşarken döven o çok katmanlı govdelerin yangınından kurtar kalbimi. Temizle dilimi, onlarla söyleşmekten. Temizel kalbimi, onları izlemekten…
…
Sabrın sureti tespih taşından, aşkın gönülde yanışından, dil nice söylerken gözün bir susuşundan o bilir makamına yükseleni, bilir yolunda hicret edeni, yorulup-dariip düşeni. Dik tutasın başını. Helalinden yiyesin aşını. Kimsenin kıskanmayasın baharını-kışını. Senin dalına meyve belki geç vakitte erişir ama ne güzel erişir. Senin bağında güller belki geç vakitte yetişir ama ne güzel yetişir. Sakın sormayasın topraktan, sudan, rüzgârdan bu halin hesabını…
BEN OL DA GÖR’DEN
Bir öldün… Bin öldün… Sonra büsbütün çıktın evimizden… Büsbütün çıktın. Çıkardılar… Kendi kendine değil. Birilerinin ellerinde çıktın. Galiba ölümünden çok düştüğün hallerdi canımı gerçekten yakan o an. Muhtaç olman. Aciz olman. Kapıyı açıp tek başına dışarıya çıkamayacak denli düşmüş olman. Sonra büsbütün… sonra büsbütün. … Öldün. Tepelerden denize baktım. Vapurlar geldi geçti önümden. Günler boyu yüreğimde taşıdım öykünü… Günler boyu yüreğimde taşıdım. …
KAYNAKÇA: Hüseyin Su – Ömer Lekesiz / Öykücüler ve Öykü Kitapları (Heceöykü, Nisan-Mayıs 2005)
