HAYATI
Şair. 31 Mart 1958 günü Konya’ya bağlı Cihanbeyli ilçesinde dünyaya geldi. Orta ve lise eğitimini 1975’te Cihanbeyli Lisesi’nde tamamladı. Halen Cihanbeyli’de ticaretle uğraşıyor. Ömer Faruk Hatipoğlu’nun “Erzincan Ölümün Yurdu” başlıklı ilk şiiri 1994’te Kıyı dergisinde yer aldı. Sonraki yıllarda ürünleri Kıyı, İnsan, Kiraz, Yaklaşım, Şiirlik (Almanya) Papirüs, Edebiyat ve Eleştiri ve Çalı gibi pek çok dergide yer aldı. Edebiyatçılar Derneği ile İnsan Hakları Derneği üyesidir.
ÖDÜLLERİ
İnce adlı kitabı ile 1998 İbrahim Yıldız Şiir Ödülü’nün sahibi oldu.
ESERLERİ
Şiir:
- Düş Değil (1995)
- İnce (1997)
- Sevdim Çocuk Yanımla (2000).
Roman:
- Paylaşılan Vadi (1992).
ESER ÖRNEKLERİ
BAHAR KIZIN GİYSİSİ
örteceğine üstündeki basma gömlek
civir civir çıkartmış memelerini
ankara’nın orta yerine rengârenk
ayaklarını öpsün diye saldığın etek
çiçek çiçek açmış seni bahar kız
söylemesi ayıp kalçalarına dek
niye ezersin ayakkaplarını çıplak-
ayak dolaşırken gözlerimde boşuna
yalnızca yeşiline baktığımı bilerek
Yüzlerce Yıl Yeşil
yüzlerce yıl yeşil gözlerine baksam
kırpmadan yaşartmadan
uyumak beynimin inilmez kuyusundan
çekilse kirpiklerinle
alınsa taze badem kabuğu gibi gözlerimden
ne büyük bir yitim gözlerin varken
gözlerimi yummak
büyütülse büyütülse günün doğuşu gibi
çevren’den çevren’e gök kubbe yeşil gözlerin
sarı saçların çiçek yaprak rüzgârı
göğsün bahar
uzansam yağmur kokun çalsa
çevren’den çevren’e gök kubbe yeşil gözlerin
günün batışı yok
yüzlerce yıl yeşil gözlerine baksam
yüzlerce yıl yeşil
ölür müyüm?
Ülkemle Ben
I
biz hem bir elin parmağıyız
hem hiç benzemez parmak izimiz
üç yanı deniz bir yanı kara ülkemin
benim dört sınırım kara bir yanım yar
iç sınırlarımız uç sınırlarımız var bizim
sinirlerimiz kadar sınırdan
oturulacak toprak kalmamış
bir de göklere buluttan denize sudan
insana geçmişten sınır çizeriz
biz hem bir elin parmağıyız
hem başka kollarda bileğimiz
ben geçmişi görmedim o önünü görmez
tepesinde alıcı kara bulutlar çevreninde talaz
bense bulutların üstündeyim, ülkemin altında biraz
kayan yıldızları tutmak isterim o yutar durmadan-
altımızdan kayıp giderken her şeyimiz
say ki bu kokmuş et ortasında bir şey kalır gibidir
kemik halk ve içinde ilik tiranlarımız
biz hem bir elin parmağıyız
hem bir elde kırk yumruk gibiyiz
II
yüreğim de benzer ülkeme
dört mevsim beş iklimi bir güne sığdırırız
don keser çiçeği, kanar meyvemiz
onu şeytanî şeyler sallarmış, göğsümü insanî haller
okunmayan kitaplar, köyler yakılır birinde
birinde yaşanmamış aşklar
bir gün karanlık sonsuzluğun
eşiğinde erken durur yüreğim
ülkem de yanı uçurum bu yolda
gecikmez yüreğime benzer
KAYNAKÇA: İhsan Işık / Yazarlar Sözlüğü (1990, 1998) – Türkiye Yazarlar Ansiklopedisi (2001, 2004) – Encyclopedia of Turkish Authors (2005) – Resimli ve Metin Örnekli Türkiye Edebiyatçılar ve Kültür Adamları Ansiklopedisi (2006, gen. 2. bas. 2007)
