HAYATI
Şair. 4 Mart 1959 günü Elazığ’da dünyaya geldi. Hulkiye Hanım ile öğretmen Kahraman Özdem’in oğlu. Şair Yavuz Özdem ağabeyidir. 1983’te Dicle Üniversitesi Eğitim Fak. Türk Dili ve Edebiyatı Bölümü’nü bitirdi. 1986-96 yıllarında öğretmenlik yaptı; 1996’dan beri sahaf. 1993’te Atika dergisini çıkardı. TYS ve Edebiyatçılar Derneği üyesi. İstanbul’da yaşıyor; evli, bir çocuk babası. İlk şiiri (“Güzel İnsanlar Senfonisi”) 1987’de Mavi Derinlik dergisinde çıktı. Şiirlerini Atika, Varlık, Milliyet Sanat, Şiir Ok’u, Ütopiya, Edebiyat ve Eleştiri ve Islık dergilerinde yayımladı.
ESERLERİ
Şiir:
- Bir Oyundu Ölüm, İst.: Bilim Kitabevi, 1988
- Su Yürüdüm Destan Geçtim, İst.: Kırlangıç, 1992
- Su İçmek Güzeli, İst.: Atika, 1994
- Uzak, İst.: Piya, 1999
- Cesur Acı, İst.: Öteki-siz, 2002
Roman:
- Biz Vatanımıza Hasret Öldük Yavrularım, (İ.Oral ile) Ank.: Yurt Kitap, 2007.
ESER ÖRNEKLERİ
Uzak 06
sesin de anısı olur; gördüm, sustum
aşk vardı bizim karanlığımızda
gülümseyecekti de belki gündüz yüzüyle
bilseydik bizden önce türkü söylediğini suyun
sevincimizi biçen ilk terzimizdi su
mezar ve ülke, iki sınırsız kumaştı bize
ölümü sevdik, evler kurduk dünyaya kilden
‘can verirsin’ dedi tanrılar ‘öbür dünyada’
ölünce bakarsan ağaca, ağaçtaki elmaya
‘tanrım’ dedim, saflığıyla ilk hecenin
hangi zamanı boyar, senin rengin
unutmuşsun sözcüğü, öğütülmüş ilk sözcük
işittim, susmuş; imgenin ritmiyle büyü
konuşur dedim gökyüzü, bitince şairin işi
seviyorum olimposu, gel bizim mahalleye.
Kent Postalı
yakınlaştı uzaktaki gözler
ruhu oralarda erguvandı
kokusu daha da uzak
mevsimleri bitiremem
yıkamadan tenimi
seslenir bütün esintilere fırtına
gelir sesler alev saçan notalarıyla
bir keman sesiyle beslenir
su ve gözyaşı
dikenler de umutlanır güller de
yaralı yağmurlar gibi gecelere akar
kent pastoralidir
nöbetleşe bekler balkonları
çesmesiz bir yalnızlık gibi saksılar
işte, bir salıncak çığlığı dilimde
kuşlar da uçup gider mevsimlerle yıkanıp
loş bir gelecek gecesi
salyangozlar sızar çiçek diplerine
yerlerde eser rüzgar
ses dinler yol arar
söz toplar göklere uçar
geçmiş günlerin sırlarını arar
KAYNAKÇA: M. Cengiz, “Oğuz Özdem’in Yeni Şiirleri: Uzak”, Cumhuriyet Kitap, S. 546 (3 Ağustos 2000), s. 23
