HAYATI
1918 yılında Milas’ta dünyaya geldi. 12 Kasım 1996 günü İzmir’de hayatını kaybetti. İzmir Erkek Lisesi’ni bitirdikten sonra İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Felsefe Bölümü’nden mezun oldu. Bir süre Milli Eğitim Bakanlığı kitaplıklarında çalıştı. Ödemiş Lisesi, Karşıyaka Erkek Lisesi ve İzmir Atatürk Lisesi’nde felsefe öğretmeni olarak çalıştı. Karşıyaka Genel Kütüphanesi’ni kurdu. 1953 yılında Türkiye’de ilk kez açılan “Sesli” şiir sergisi ile dikkat çekti. Uzun yıllar İzmir Radyosu’nda “Şiir Saati” adlı programı hazırlayıp sundu.
Nahit Ulvi Akgün’ün hece ölçüsü ile yazılmış ilk şiiri İzmir’de yayımlanan Akın gazetesinde çıktı. Daha sonra yeni şiir akımına yöneldi. Bu dönemdeki eserleri Yücel, Servet-i Fünun Uyanış, Değirmen, Genç Nesil, Kovan, Varlık, Fikirler, Kaynak, Yeditepe, Türk Dili gibi dergilerde, son dönem eserleri ise 1986 yılından ölümüne kadar Adam Sanat dergisinde yayımlandı.
Aşk temasının ağır bastığı ilk dönem şiirlerinde yer yer dil oyunlarını da içeren, yalın bir üslupla dikkat çekti. 1960’lı yıllardan itibaren daha çok toplumsal hayattan çeşitli kesitler sunarak, şiirlerinde sıradan insanların hayatlarını aktardı. Memet Fuat onun şiirini “Toplumsal çevre içinde bireyin türlü hallerini, üstüne düşünülmemiş izlenimi veren, kendiliğinden bir biçimsel titizlik ile yansıttı” biçiminde değerlendirmiştir.
Nahit Ulvi Akgün, “Evren Türküsü” adlı şiiri ile 1967 Türk Dil Kurumu Şiir Ödülü’nü almıştır.
ESERLERİ (Şiir):
Üç Gönül (M. Serpin, K. Çatıkkaş ile, 1937), Leyla (1937), Irgat (1942), Sebep (M. Serpin ile, 1945), Birisi (1955), Karanlıkta Bir Ağaç (1960), Gerçek Düş (1965), Evren Türküsü (1966), Ağaçlar Uyanınca (1971), Eksilen Gökyüzü (Evren Türküsü ve Gerçek Düş kitaplarına yeni şiirlerini ekleyerek, 1980), Güneş Açınca (1984), Yolumuzun Üstünde Bir Adam (1991).