HAYATI
Öykü ve roman yazarı. 1924’te Çankırı’da dünyaya geldi. 17 Ocak 1985’te İstanbul’da yaşama veda etti. Bazı yapıtlarını Muzaffer Doluca ve Muzaffer F. imzaları ile kaleme aldı. Zeliha Hanım ile öğretmen Mehmet Fahri Bey’in oğludur.
Ortaöğrenimini 1941’de Ankara Gazi Lisesi’nde tamamlayan Muzaffer Hacıhasanoğlu, 1948’de İstanbul Üniversitesi Tıp Fakültesi’nden mezun oldu. Daha sonra Çubuk, Oğuzeli ve Kilis’te sıtma savaş hekimliği, Şabanözü’nde hükümet tabipliği yaptı. 1953’te İşçi Sigortaları Hastanesi’nde asistan oldu. Burada iç hastalıkları ihtisasını tamamlayan yazar, Tosya Devlet Hastanesi’nde görev aldı. Bir süre Ayvalık Sağlık Merkezi’nde, Malatya ve Ankara’da değişik kurumlarda çalıştı. 1964’te kendi isteği ile emekliye ayrıldı. Muzaffer Hacıhasanoğlu, Türk Edebiyatçılar Derneği üyesiydi.
Muzaffer Hacıhasanoğlu, edebiyata Büyük Doğu ve İstanbul dergilerinde Muzaffer Doluca imzası ile kaleme aldığı şiirler ile girdi. Yazar, 1947’den sonra öykü türüne yöneldi. Varlık dergisinde yayımlanan ilk öyküsü “Bir Fotoğraf Canlanıyor” dönemin edebiyat çevreleri tarafından büyük bir ilgi ile karşılandı. 1947-54 yılları arasında sürekli yazdı. Cumhuriyet, Akşam, Vatan, Dünya, Varlık, Türk Dili, Halkevleri, Ilgaz ve Yazko Edebiyat gibi dergi ve gazetelerde deneme, makale ve eleştiri türünde pek çok ürünü yer aldı. Sonraki yıllarda roman türüne yönelen Muzaffer Hacıhasanoğlu, “Kasaba Kadınları” romanını Vatan’da; “Evlerde Sevgi Yoktu”yu Milliyet’te; “Tatsız Dünya”yı Yenigün’de; “Emin Efendi”yi Cumhuriyet gazetelerinde tefrika etti. Bu romanları hiç basılmadı.
Yazar, öykülerinde klasik öykü anlayışına bağlı kalarak özellikle kasaba yaşamından seçmiş olduğu tiplerin portrelerini çevreleri ile ilişkilerinden soyutlamadan başarıyla çizdi. Kasaba insanının acılarını, üzüntülerini, bireysel sorunlarını, aile ve toplum ilişkilerinin sağlıksız yönlerini samimi bir dille ele aldı. Hacıhasanoğlu, romanlarında da son yıllarda yazdığı öykülerinde olduğu gibi izlenimlerinden yararlanarak kurduğu insanın toplumun içinde gerçekçi bir açıdan görmeyi amaçladı. Yazar, “Eller” adlı öyküsü ile 1980’de Türk Dil Kurumu Öykü Ödülünün sahibi oldu.
ESERLERİ
HİKÂYE:
- Bir Tesbih Tanesi (1951)
- Bu Dağın Ardı (1954)
- Eller (1979)
- Dağ Başındaki Ölü (1983)
- Kar Altında Güller Var (2002)
- Öyküler (yay.haz. Necati Güngör, 2003)
DENEME:
- Atatürk Bakıyor Bize (1981)
ROMAN:
- Trenler Yine Gidiyor (1982).
KAYNAKÇA: Behçet Necatigil / Edebiyatımızda İsimler Sözlüğü (18. bas. 1999), Şükran Kurdakul / Şairler ve Yazarlar Sözlüğü (gen. 6. bas. 1999), İhsan Işık / Yazarlar Sözlüğü (1990, 1998) – Türkiye Yazarlar Ansiklopedisi (2001, 2004) – Encyclopedia of Turkish Authors (2005) – Resimli ve Metin Örnekli Türkiye Edebiyatçılar ve Kültür Adamları Ansiklopedisi (2007, 2009) – Ünlü Edebiyatçılar (Türkiye Ünlüleri Ansiklopedisi, C. 4, 2013) – Encyclopedia of Turkey’s Fomous People (2013)
