HAYATI
Şair. 1 Kasım 1955 günü Tunceli’de dünyaya geldi. Kanser hastalığından kurtulamayarak, İstanbul’da tedavi gördüğü hastanede 9 Kasım 2020 günü vefat etti. Cenazesi memleketi Tunceli’ye götürülerek orada toprağa verildi. İlk ve orta öğreniminden sonra Bursa İktisadi ve Ticari İlimler Akademisi’nde devam ettiği öğrenimi 1981 yılında politik gerekçelerle tutuklandığı için yarıda bıraktı. 1970’lerin başında amatörce şiir, öykü yazmaya başladı. 1985’ten itibaren yazı ve şiirleri Yaba, Kunduz Düşleri, Ütopya, Evrensel Kültür vd. dergilerde yer aldı.
ÖDÜLLERİ
Birağızdan adlı eseri ile ile 1988 Enver Gökçe Şiir Ödülünü, Asmin adlı öyküsüyle 1989 Güneş Gazetesi Öykü Ödülünü aldı.
ESERLERİ
Şiir:
- Rüzgâr ve Gül İklimi (1988)
- Birağızdan (1989)
- Hatıradır / Yak Bu Fotoğrafı (1995)
- Aşkkıran (1997)
- Ölüm Kitabı (1999)
- Kekemece (2000).
Öykü:
- Asmin (1991).
Derleme:
- Eylül Çiçekleri (ortak kitap, 1990).
ESER ÖRNEKLERİ
Bağışlayın Gözlerimdeki Kırmancı
kovulduğum kırları alıp geldim kentinize
bağışlayın başınıza bela öfkemi
orman kalmadı yanacak, biliyorum
ev kalmadı yakılacak ki babam da öldü
biliyorum ama bir bekleyen var gibi orada
o dağları o baharı bekleyen ölümlü gözlerle
kovulduğum kırları da alıp geldim kentinize
dağ kokuyor demek güç şu soluğum için
belki inilti ve sümbül ve kan gibi bişey
ki dağlarından bıçaklanınca bir halk
çığ düşüyor düşlerine çünkü üşüyor
soğuk masal ve tarih kağıdı gibi
körleşen gözleri önünde annemin
ölüyor babam göz göre göre göre sürgün öldü
soğuk bir damga oluyor ömrüme bu ölüm
biliyorum bu kent sizin bu heykel bu sanrı
yıldız yalnızlığı bu gökavuntusu gecemi
alıp çocukluğum gidecek gecenizden
bağışlayın gözlerindeki kırmancı
doğduğu ev yıkıldı ormanı yakıldı kovuldu
çocuk gözleri bu yüzden hep yurtsuz kaldı
kuş ormanına kaçan ay ve şarkı ve ahı
alıp gideceğim yeryüzünden giderce
düşün ve bağışlayın beni o isli yüzünüzden
kovulduğum kırları da alıp gidiyorum işte
Eşgali Dağlara Yakışan İçin
eşgalin dağlara yakıştı adın çocuklara
estin içten sevdin narkırmızı döğüşken
aşkın hüzün ülkesi dedin sürgüne elbet
nevruz ateşiyken ‘arkadaşım’ken ölürken
sevdiğimiz şarkılara birağızdan hasret
eşgalin dağlara yakıştı adın çocuklara
andımızda kaldı özün uçurum kuşlarıyla
gittin de mecranda bunca ırmağı hırçın
bunca yangınla akranlarını bu sevdayla
ölümyaralı yurdunun çağrısına bıraktın
eşgalin dağlara yakıştı… kavgaya adın
KAYNAKÇA: İhsan Işık / Türkiye Yazarlar Ansiklopedisi (2001, 2004) – Resimli ve Metin Örnekli Türkiye Edebiyatçılar ve Kültür Adamları Ansiklopedisi (2006, gen. 2. bas. 2007)
