HAYATI
XIX. yüzyıl halk ozanlarından. 1779’da Darende’de dünyaya gelen Kusuri’nin ölüm tarihi ve yeri hakkında herhangi bir bilgi yoktur. Asıl adı Ömer. İmamlık yaparak hayatını kazandığına bakılacak olursa dini bir eğitim aldığı söylenebilir.
Kusuri’de Aşık Ömer’in etkisi görülür. Gürünlü İrfani de Kusuri’nin tesirinde kalmış, ona nazireler söylemiştir. Şöhreti geniş bir çevreye yayılmış olan Kusuri, hece ölçüsü ile olduğu kadar aruz ölçüsüyle de şiirler söylemiştir. Hece veznini kullandığı şiirlerinde dili oldukça sadedir. O, asıl başarısını bu tür şiirlerde göstermiştir.
ESERLERİ
Kusuri’nin şiirlerinde çeşitli antolojilerde rastlamak mümkündür.
ESER ÖRNEKLERİ
ŞİİRLERİ
I
Yanar ateş oldu aşk yüreğimde
Söyleyin siz bari dağlar neyleyim
Gönül gamda kaldı gözlerim nemde
Deryalarım coşar çağlar neyleyim
Çekilir her yana yoksullar baylar
Çıkar sahralarda yaylasın yaylar
Dilerim bin türlü türküler söyler
Gözlerim de ah eder ağlar neyleyim
Aşkın bin belası serden gitmedi
Güller açılmadı bülbül ötmedi
Goncasın dermeye elim yetmedi
Har elinde kaldı benler neyleyim
Kusuri işimiz feryad olurdu
Namımız alemde irşad olurdu
Gâhi hicran gâhi vuslat olurdu
Geçti şu ezel ki çağlar neyleyim
II
Sabret diye diye takat kalmadı
Gel yeter ağlattın canan gel yeter
Gece gündüz akmada çeşmim yaşı
Gel yeter ağlattın canan gel yeter
Bu ah ile biz nedüben neyleyek
Esrarımız yadlar ile söyleyek
Tenhalarda bir hasbihal eyleyek
Gel yeter ağlattın canan gel yeter
Nereye meyletsem koydun yolundan
Ruz ü isminiz düşmez dilimden
İhsan edip bir kerrece halimden
Bil yeter ağlattın canan bil yeter
Kusuri gamları ettin çekilme
Aşkın kasvetin koydun eğinme
Senden özge bir eğlence gönlüme
Bu yeter ağlattın canan bu yeter
GAZEL
Ey gönül cismim bu nâre yakmanam şimden geru
Na-hak yere gözyaşımı dökmenem şimden geru
Nerde gördümse gülistan hâr ile meşhur imiş
Hoyrat bağın gonca gülün kokmanam şimden geru
Gafilim düştük dolaştık bu çarkın eyyamına
Gökten inme hûri olsa bakmanam endamına
Neden sonra aklım irdi bu işin encamına
Sular gibi her tarafa akmanam şimden geru
Vücudumun şehri yağma olmadan kurtulmadım
Ne kadar cehditdi bu dil vuslata yol bulmadım
Her kime dil verdim ise kendi kadrim bilmedim
Bi-vefa hublar cefasın çekmenem şimden geru
Kusurî’m der şu cihanda neler geldi başıma
Kimi candan sevdim ise ağu kattı aşıma
Bir cismimi kebabitdi yanmadı ataşıma
Bin can içün bir kılımı yakmanam şimden geru.
KAYNAKÇA: Bilgegil, M. Kaya (1942). 18. Asır Saz Şairlerinden Kusurî. İstanbul: İkbal Kitabevi. 79.
