HAYATI
24 Mayıs 1951 günü İstanbul’da dünyaya geldi. Bazı eserlerini, Enis Batur ve Ahmet Güntan tarafından da kullanılan, Reşit İmrahor imzası ile kaleme aldı. Edibe Hanım ile Prof. Dr. Muzaffer Yasar’ın oğludur. Galatasaray Lisesi’ni bitirdikten sonra başladığı İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi İngiliz Dili ve Edebiyatı Bölümü’ndeki eğitimini ikinci sınıftan yarıda bıraktı. Bir süre çevirmenlik yaptı. Uzun yıllar reklam ajanslarında metin yazarı olarak çalıştı.
İzzet Yasar, 1970 yılından itibaren Yeni Dergi ve Birikim dergilerinde çıkan şiirleri ile adından söz ettirdi. Şiir ve öykülerinin yanı sıra eleştiri, deneme ve sinema kuramı ile ilgili yazı ve çevirileriyle de dikkatleri çekti. Şiirlerinde şiirin mübadele toplumlarının söylem biçimlerine baş kaldırmasını önemseyerek Türk şiirinde Ece Ayhan ile başlayan “işaret bilimsel” açılıma bağlı kaldı. Bireysel serüvenlerinin ardındaki gerçekleri diyalektik bir duyarlılıkla anlatırken ince yergi öğelerini başarıyla kullandı. İzzet Yasar, “Dönüşü Olmayan Öyküler” adlı hikaye kitabında öykü ile üslup arasında bir karşıtlık yaratarak gerçekliğin farklı bir biçimde algılanmasını sağladı.
M. Solakhan” Zungenbrecher”, S. Yaşar’ın “Sarı Tebessüm” ve “Sevgilim İstanbul” filmlerinin senaryo ve diyaloglarını kaleme alan İzzet Yasar, “Dönüşü Olmayan Öyküler” ile 1981’de Sabahattin Ali Öykü Ödülünün sahibi oldu.
“Gerçekliği doğru kavrayabilmek için bir noktada onun dışına çıkmamız gerekir. Şiirde de öteki anlam üretimlerinde de, gerçek bir gelişmeyi işaret-bilim teorisinin gelişmesinde görüyorum”. (İzzet Yasar)
“İzzet Yaşar nesne-insan arasındaki ilişkinin tarihinden bir çeşit yeni anlatıcı sesi, yeni bir üslup üretiyor. Kesinlikle geleneği olmayan, yepyeni bir ses ve üslup bu”. (Fatih Özgüven)
“İzzet Yasar, Mustafa Irgat gibi kapalı bir şairdir. Neredeyse ikisi de şimdiye kadar kullanılmayan bir dilde yazıyorlar.
İzzet’in poetikası da böylece giderek dil oldu. [Lacan’ın yazılarını cebinden düşürmemesi boşuna değildir.] Bugün İzzet Yaşar bir başına kapalı, çetin, lanetli bir şiiri sürdürüyor. Neredeyse, anlaşılmak, paylaşılmak istemiyor gibidir. Ya gerçek mi? Onun için şiirde asıl gerçek, gerçek olmamakta yatar çünkü.” (İlhan Berk)
ESERLERİ
ŞİİR:
- Kanama (1974)
- Yeni Kuş Bakışı (1979)
- Ölü Kitap (1983)
- Kuvve’den Fiil’e (Enis Batur ve Ahmet Güntan ile, Reşit İmrahor adıyla, 1993)
- Dil Oyunları (2002)
- Uykum Kaçtı İyice (2002).
HİKÂYE:
- Dönüşü Olmayan Hikâyeler (1981)
- Özel Sektör İmamı (2003).
ŞİİR-HİKÂYE:
- Bütün Eserleri (1995).
DENEME:
- Balta/Zar (sinema yazıları, 1999)
DERLEME:
- Unutulmuş Şiirler Antolojisi (Reşit İmrahor adıyla, 1994)
ÇEVİRİ:
- Dikenli Tel (M. Scorza’dan, 1984)
- Bakış ve Ses (P. Bonitzer’den, 1995)
- Bilitis’in Şarkıları (P. Louÿs’dan, 1997)
KAYNAKÇA: Behçet Necatigil / Edebiyatımızda İsimler Sözlüğü (18. bas. 1999), Şükran Kurdakul / Şairler ve Yazarlar Sözlüğü (gen. 6. bas. 1999), TBE Ansiklopedisi (2001), İhsan Işık / Resimli ve Metin Örnekli Türkiye Edebiyatçılar ve Kültür Adamları Ansiklopedisi (2. bas., 2009)