HAYATI
23 Nisan 1934 günü Zonguldak’ta dünyaya geldi. Şaziment Hanım ile memur Kemal Yalçın’ın oğludur. İlk ve orta eğitimini Zonguldak’ta tamamladı. 1960 yılında İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Fransız Dili ve Edebiyatı Bölümü’nden mezun oldu. Daha sonra Adana, Çarşamba ve Zonguldak’ta çeşitli orta okul ve liselerde Fransızca öğretmeni olarak çalıştı. 1972 yılında öğretmenli mesleğini bıraktı ve İstanbul’a yerleşti. İstanbul’da Ocak Kitabevi’ni işletti ve Z Yayınlarını kurdu. Halen Muğla, Köyceğiz’de yaşıyor.
İrfan Yalçın, eleştiri, öykü ve şiirlerini sırası ile Soyut, Yansıma, Gelecek, Yeditepe, Yeni Adımlar ve Varlık dergilerinde yayımladı. Yazar, 1959’da Varlık, 1959-1960 yılları arasında Türk Dili dergilerinde yayımlanan öykü ve çevirilerinden sonra edebiyat çalışmalarına bir süre ara verdi.
Romanlarında Pansiyon Huzur ve Fareyi Öldürmek sahneye uyarlanan İrfan Yalçın, tiyatro oyunları da kaleme aldı. Bu oyunlardan “Plastik Hayatlar”, 1981-1982 tiyatro sezonunda Ankara Halk Tiyatrosu’nda, “Zor Günler” 1987’de, “Aşağıdakiler” 1991’de Devlet Tiyatroların’da sahnelendi. Fransızcadan çeviriler de yapan Yalçın, “Ölümün Ağzı” adlı yapıtı Rusça diline çevrildi ve Rusya’da yayımlandı. Yine eserlerinde “Genelevde Yas” “14 Numara” adı ile 1985’te Sinan Çetin tarafından filme alındı.
İrfan Yalçın, ilk romanı olan “Pansiyon Huzur”‘da, toplum tarafından dışlanmış insanların yaşam çevrelerini ve insan ilişkilerini anlattı, bu çevrelerin hastalıklı kişiliklerini sergiledi. Yazar, “Ölüm Ağacı” adlı yapıtında ise İkinci Dünya Savaşı yıllarında Zonguldak’taki maden ocaklarında, ilkel ve kötü koşullar altında zorla çalıştırılan insanların dramını anlatırken, bölgeninde geçimini de yansıttı.
Türkiye Yazarlar Sendikası üyesi olan İrfan Yalçın, “İnce Memed” eleştirisi ile 1968’de Yeni Dergi Eleştiri Yarışmasında ikincilik ödülünün, “Pansiyon Huzur” ile 1975’te Milliyet Yayınları Roman Yarışması ikincilik ödülünün ve “Ölümün Ağzı” adlı romanı ile de 1980’de Türk Dil Kurumu Roman Ödülünün sahibi oldu.
“Romanlarında doğa olayları, yaşam biçimleri ve insan ilişkileri usta bir anlatım ile verilmiştir ve romanın kırsal kesim insanlarını yansıtan tiplemesi çok başarılıdır. Romanlarında kullandığı yerel dil, anlatımın daha gerçekçi bir tabloya oturtulmasını sağlamıştır.” (G. Emre)
ESERLERİ
ÇEVİRİ: Şafak Kızı (1974) – Gemide İsyan (1979) (J. London’dan), Darağacında Röportaj (J. Fuçik’ten, 1974), Cezayirli Devrimci – Tepedekiler (E. Roblés’ten, 1981), Olağanüstü Bir Olay (N. Pritulina’dan, 1981), Piaf: Bir Sevda Türküsü (D. Grimault – P. Mahé’den, 1984), Son Osmanlı Hahambaşısının Mektupları (E. Benbassa’dan, 1998).
ROMAN: Pansiyon Huzur (1975), Fareyi Öldürmek (1977), Genelevde Yas (1978), Ölümün Ağzı (1979), Büyük Soytarı (1982), Uzun Bir Yalnızlığın Tarihçesi (1991), Annem Babam ve Ben (1995).
OYUN: Plastik Hayatlar (oyn. 1981-82), Zor Günler (oyn. 1987), Aşağıdakiler (oyn. 1991)
