HAYATI
Divan şairi. 1691’de Erzurum’da dünyaya geldi. 1763’te Erzurum’da yaşama veda etti. Asıl adı Mehmet. Erzurum Hatuniye Medresesi müderrislerinden olan Kara Bekir’in oğludur. Öğrenimini babasının yanında gördü. Müderrislik ve Erzurum müftülüğü yaptı. Erzurumlu İbrahim Hakkı’nın yetiştirdiği öğrenciler arasındadır.
Tefsir ve fıkıh alanlarında da ürünler verdiği biline Hazik, döneminin tanınmış, usta divan şairlerinden biri olarak kabul edilir. Şiirlerinde sade, düzgün ve temiz bir dil görülür. Ağırbaşlı bir anlatımı vardır. Klasik mazmunları ustalıkla kullanır, şiirlerinde tasavvufi aşkın yanında ara sıra maddi aşka da yer verir. Kısaca Hazik’i yaşadığı devrin en önemli şairlerinden biri olarak gösterebiliriz.
ESERLERİ
- Divan (1900’de basıldı)
- Ta’likat ala Tefsiri’l-Beyzavi
- Fetvalar
ESER ÖRNEKLERİ
DİVAN’DAN
GAZELLER
GAZEL I
Nutk-ı Mesih la’l-i leb-i dilberinden
Ab-ı Hızır piyale-i can-perverimdedir
Bir bülbülüm ki harlara etmem iltica
Verd-i cemal zir-i nikab-ı perimdedir
Olsa aceb mü bademizin mevci ateşin
Aks-i izarı sagar-ı nazik-terimdedir
Kimdir bu rüzgarda asude-hal olan
Tarih-i sergüzeşt-i selef ezberimdedir
Her çend bezm-i meygededen dur düşmüşüz
Zevk u sefası yad-ı neşat-averimdedir
Peymane-gir-i vuslatım amma ne fa’ide
Bim-i mezakı hatır-ı gam-müsterimdedir
Hazık zamanede kim olur peyverin senin
Nazm-averan-ı Rum benim defterimdedir
GAZEL II
Dest-i ümidi zeyl-i recadan kes istemez
Miskin külale-şifteyi üz kes istemez
Endazeden birun sitemin ta-be-key felek
Senden berehne cameliğe atlas istemez
Dünyada tül-i ömr ile asayiş isteyen
Azar u kimseye çün kerkes istemez
Mukbil hemişe dide-i a’adaya har olur
Rah-ı emelde pişrevi derr-i pes istemez
Almaz meşammı Nükhet-i peymane zahidin
Meşhurdur ki buy ı güli hunfes istemez
Nevbetle ah lazım imiş giryeden bedel
Bari olursa cuy-ı sirişki es istemez
Ruhsarı üzre olmadığından gubar-ı hat
Etdim traş gülşen-i hüsni has istemez
Teşbih olunsa serve kad-i yar incinür
Doğrusu şimdi rast sözü bir kes istemez
Evza-ı serv ile güzelim açma dağ-ı nev
Kaşanamiz şitada bizim menfes istemez
Habs olsa bi’r Yusuf’a etmez tenezzülü
Çah-ı zekandan özge gönül mahbes istemez
Hami Efendi nazmına nazire istemiş
Hazık olursa pişrevi issi pes istemez
KAYNAKÇA: Güftâ, Hüseyin (2001). Erzurumlu Şair Hâzık. İstanbul: Dergah Yay.134, 272, 275.
