HAYATI
Şair. 1941 yılında Bulgaristan’da, Kırcaali’ye bağlı Aşağı Tozcalı (Dolno Prahovo) köyünde dünyaya geldi. 2001’de Bursa’da vefat eden Hasan Özkan, burada toprağa verildi. İlkokulu doğduğu köy olan Aşağı Tozcalı’da okuyan şair, orta ve lise eğitimini Kırcaali’de tamamladı. Sofya Üniversitesi Türk Filolojisi Bölümü’nden mezun oldu. Daha sonra uzun yıllar Bulgaristan’da öğretmenlik yaptı. 1989’da Türkiye’ye göç edip Bursa’ya yerleşti. Ölümüne kadar Bursa’da öğretmenlik yaptı.
Gazete ve dergilerde çok sayıda çalışması yayınlanan Hasan Özkan, edebiyat eleştirmenleri tarafından alışılmışın sınırlarını zorlayan, özgün sesini bulmaya çalışan genç bir şair çabası olarak ortaya çıkan bir şair olarak değerlendirildi.
ESERLERİ
Şiir:
- İnsan (1995)
- Tan Gülücüğü (1996)
- Yardımeli (1997)
ESER ÖRNEKLERİ
ORTAYA KARIŞIK AŞK
…
Kuru bi cinayet evrimisin
Aşk hakikatın,hakikatsız devrimidir
Benim misin hayır belirsizsin
Belirir misin? delirmişsin.
Saat bile eti kemik geçiyor
Bir sen geçmiyorsun yalnızlığımdan
Faydasızlık,kansızlığımda
Zahmetsizim azlığımdan
Mutsuzluğun kahvesindeyim
Ve mutluluğuna oynuyorum
Ortaya aşk yatırdım
Sen katlarını kazanıyorum
Anlıyorsun değil mi?
Ağlıyorken benimdin
Azalıyorsun gözlerimde
Aşkın gülüşlerimi kemirdi
AŞK KARMAŞASI
…
Elini uzat hey madam boşluğun rengi çok koyu
Kim Farabi kim Fuzuli devir bozuk bir oyun
Sonum mu sonundu,benim sonumdun sorun mu?
Ben gelecek sonunum,en sonunda somurtup
Aşk diye karmaşıklık herkesin dilinde var
O yüzden işte kalbim çekinme dilimle al
Şükür ki benim müslümanlık dinimde var
Dilimde kal,kinimde kar,ilimde yar
Boş bakışlar çerçevesi içinde dünya maratonu
Yeteri kadar hazmettin tamam artık bırak onu
Tercihini yap lan sadede gel ben mi o mu?
Bu son yorum sonuncu soru,diğer konum dolu
Aşk diye bir saçmalık yok hepsi benim uydurmam
Ben gibi olamıyormuş adını duydum da
Mükafatın kadarsın ne de gram korkum var
Fani dünyadasın hoşsunda haber ver doyduğunda.
Yaktın sen beni öyle bi yaktın
Baktığım heryer karanlıktı
Çözemedim bu denklemin sonunu
Kalp denen şeyimi kırıpta attım
BEKLEYİŞ
…
Fosforunu kaybetmiş bir kalem gibi
Satırların senfonisi bozuk çalıyor
Koskoca hayat, kulak küpesi gibi
Ufacık dokunmayla sızısı kalıyor
Ben dolunay gibi olmak istiyorum
Tam halimle eksiksiz ve yalın
Boşuna hayal kurmak istemiyorum
Çünkü insanlar dünlerden kalın.
Rüyadayım biliyorum birgün uyanacağım
Uyandığımda gözlerimi hafif aralayacağım
Kısık gözlerle bakacağım gerçeğe
İnanıyorum o gerçekte kendimi bulacağım.
KAYNAKÇA: İhsan Işık / Resimli ve Metin Örnekli Türkiye Edebiyatçılar ve Kültür Adamları Ansiklopedisi (2. bas., 2009).