Haziran 1919’da Aydın, Söke’de dünyaya geldi. 24 Mart 2009’da Söke’de hayatını kaybetti. Asıl adı Feruzan’dır. Saliha Vahide Hanım ile çiftçi M. Şükrü Kocagöz’ün kızıdır. Yazar Samim Kocagöz ağabeyi, şair Halil Kocagöz kardeşi, ressam Ziya Gürel ve devlet bakanlarından Prof. Dr. Şükrü Sina Gürel oğullarıdır. İlk ve orta öğrenimini Söke İlkokulu, İstanbul Dame de Sion ve İzmir Türk-Amerikan Koleji’nde tamamladı. İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi İngiliz Filolojisi Bölümü’nden mezun oldu. Bu okulda Halide Edip Adıvar’ın öğrencisiydi.
İlk öyküsü Yeditepe’de çıktı. Ürünlerini Yeditepe, Dost, Varlık, Oluşum, Güney, Türk Dili ve Yazko Edebiyat’ta yayımladı. Söke’deki yerel gazetelerde ve Cumhuriyet gazetesine makaleler yazdı. Öykülerinde Söke ve çevresindeki insanların günlük yaşamlarından edindiği gözlemlerini yansıttı.
Ömer Türkeş, Ferzan Gürel hakkında: “Ferzan Gürel, ‘kozasını’, yıllardır ipekböceği gibi kendi köşesinde ören yazarlardan; bu defa, ‘o dehşeti’ yaşamış, ya da yaşayanlarla yaşamış her eli kalem tutanın, yapması gereken şeyi yapıyor: işgâl’in ‘hacâletini’ yansıtmak; istirdât’ın ‘meserretini’ yaşatmak!” (Atillâ İlhan) “Kendi ailesine dair teyzesinin hatıratında yer alması –tarihsel nedenlerle– pek mümkün olmayan bir ideolojinin açık izleri, metnin anı niteliğini şaibeli kılıyor. Bir anlamda, resmî tarihin –o yıllara ait sisli anılar eşliğinde– romanlaştırılması olmuş İzmir’in İşgalinden Kurtuluşa” değerlendirmesini yaptı.
Ferzan Günel, Edebiyatçılar Derneği üyesiydi.
ESERLERİ
HİKÂYE: Evcilik Oyunu (1962), Şeftali Çiçekleri (1965), Kara Tutku (1971), Ölü Gözünden Yaş (1979), Kordonboyu (1985), Umutlanmanın İzdüşümü (1995).
ROMAN: Güneydoğu’ya Geçit Yok (1990), İzmir’in İşgalinden Kurtuluşa (2000, anı roman).
