İstanbul’da dünyaya geldi. 13 Ekim 1925’te İstanbul’da hayatını kaybetti. Hacı Davut Han sülalesinden Hakkı Paşa’nın kızı ve Yemen valisi Ferik İsmail Hakkı Paşa’nın eşi, Servet-i Fünun şairlerinden Celal Sahir Erozan’nın annesidir. Özel eğitim görerek yetişti. Eğitimi yeterli olmamakla birlikle, çok yetenekli bir şair olarak kabul edildi.
Fehime Nüzhet çeşitli siyasi faaliyetler içinde yer aldı. 1908’de İkinci Meşrutiyet’in ilanından sonra etrafına topladığı kadın arkadaşları ile ilk kadın hareketinin öncülerinden oldu ve toplantılarda yaptığı heyecanlı konuşmalarla dikkati çekti. Sağlık sorunları olmasına rağmen Balkan Savaşları’nda geceli gündüzlü çalıştı. İkamet ettiği Bakırköy’de bulunan hastanelerin faaliyetlerinin devamı için para topladı, yönetimine yardım etti ve yaralı askerlere hastabakıcılık yaptı. Mütakere günlerinde ayağa kalkamayacak kadar hastalandı. Hastalıklarla geçen uzun yıllardan sonra zatürreye yenilerek hayatını kaybetti. Ölümünden sonra İkdam gazetesinde çıkan bir yazıda “kıymetli bir şair ve heyecanlı bir vatanperver” olarak nitelendirildi.
Fehime Nüzhet’in eski tarzda gazeller, şarkılar ve manzumelerden oluşan, bir divançe oluşturulabilecek manzum yazıları ve yayımlanmamış iki tiyatro eseri bulunmaktadır. Bu eserlerden “Adalet Yerini Buldu” İkinci Meşrutiyet döneminde Milli Osmanlı Tiyatrosu, Heveskaran Kumpanyası, Mürebbi-i Hissiyat ve Zevk-i Selim adlı tiyatro kumpanyalarınca oynanmıştır. İkinci Meşrutiyet’in ilanından sonra yaşanan görece özgürlük ve rahatlık ortamı, oyunlarının, esas temalarını oluşturur. Yazılarında hassas ruhun yankıları görülür. Şiirlerinde bazıları dönemin ünlü bestekarları tarafından bestelenmiş ve büyük ilgi görmüştür.
ESERLERİ (Oyun): Bir Zalimin Encamı (1908), Adalet Yerini Buldu (1910)