“Şiir kendini nasıl istiyorsa öyle yazdırır. Şiirin hayatına, biçimine müdahale edilemiyor” (Engin Turgut)
HAYATI
9 Şubat 1957 günü İstanbul’da dünyaya geldi. Yaşar Hanım ile memur Halim Turgut’un oğludur. İstanbul Akşam Lisesinden mezun oldu. Gümrük komisyonculuğu, bankada memurluk, İtalya’da patates-domates toplayıcılığı, barmenlik, işportacılık, tezgahtarlık, düzeltmenlik ve reklam yazarlığı olmak üzere pek çok işte çalıştı. Ayrıca sekiz tane kişisel resim sergisi açtı. Kurucuları arasında yer aldığı Sombahar dergisi ile Eski’z dergisinde yayın kurulu üyeliği yaptı.
Engin Turgut’un ilk şiiri “Sımsıkı” 1975 yılında Hürriyet gazetesinin Kelebek ekinde yayımlandı. Daha sonra şiir, düzyazı ve söyleşileri Yarın, Yeryüzü Konukları, Edebiyat’81, Varlık, Gösteri, Sombahar, No, Uç, Bahçe, İnsan, Yaşasın Edebiyat, Mavi Portakal, Eski’z, Nar, Öküz, Cumhuriyet Dergi ve Anons dergilerinde yer buldu. Konuşma dilinin sesini ustaca kullandığı şiirlerinde, aşk, yalnızlık, ölüm, hüzün, varoluşçuluk ve can sıkıntısı gibi duygu ve temaları ironik bir dil ile işledi.
Engin Turgut, “Küs” adlı yapıtı ile 1993’te Orhan Murat Arıburnu Şiir Ödülünün sahibi oldu.
“Engin Turgut, Bayan Elma’da da içindeki şiiri zaptedemiyor, kitabı açtığınızda bir “imge tufanı”, sanki kuşlar gibi sökün ediyor imgeler, yakalayabilene aşk olsun!” (Haydar Ergülen)
“Şairin kırgın dünyasında sevme duygusunun kuşatıcılığını hemen yakalamak mümkün. Bu duygunun acı çekmeyle olan kaçınılmaz birlikteliğini şiirlerine yoğun bir biçimde yedirmiş. Kaçınılmaz olarak şiirinde karamsar bir ruh halinin uzantıları bulunuyor. Yalnızlık ve melankoli bu noktada şairin ruh halini en çok kuşatan ögeler niteliğinde. Ama tüm bu kırılganlıklara karşı manifestolar yazmamış Turgut. Tam tersi doğal olanla, hayatın kendi akışıyla ilgili yumuşak dirençlere yer yer rastlanıyor.” (Orhan Kâhyaoğlu)
“Engin Turgut, ilk kitabından sonuncuya gelene kadar deyim deformasyonlarıyla bir taraftan gündelik dile açılırken diğer taraftan da bu dili bozar ve onu kendi sözüne dönüştürür. Gündelik dilin kullanımı, ilk bakışta, Engin Turgut’un şiirini Garipçilere yakınmış gibi gösterir; ama o kullandığı malzemeyi bozup, söz dizimini farklılaştırarak, Garipçilerdeki yüzeyselliği aşar.” (Mehmet Can Doğan)
ESERLERİ
ŞİİR: Kışkırtıcı Erguvan (1987), Küs (1993), Bayan Elma (1997), Aşk Canım Benim (şiir/öykü, 1998), Aşkın Kırkbir Hali (1999), Mucize Tozları (2002), Mahcup (2006).
DENEME: Hiçbir Zamana Sığmayan (2006).