HAYATI
1910 yılında Erzincan’da dünyaya geldi. 24 Şubat 1978 günü Ankara’da hayatını kaybetti. Tam adı Hüseyin Cahit Öztelli’dir. H. Cahit Öztelli, Leylâ Zaloğlu, Ruşen Yıldırım imzalarını da kullandı. 1936 yılında Trabzon Lisesi’ni bitirdikten sonra 1939’da Ankara Üniversitesi Dil, Tarih ve Coğrafya Fakültesi Türkoloji Bölümü’nden mezun oldu. Denizli, Samsun, Mersin ve Konya liseleri ile Ankara Atatürk Öğretmen Okulu’nda edebiyat öğretmeni olarak çalıştı. Kurucusu olduğu Milli Folklor Enstitüsü’nün müdürlüğünü yaptı. 1971 yılında emekli olduktan sonra Ankara’da Dil, Tarih ve Coğrafya Fakültesi’nde halk edebiyatı dersini okuttu. Cahit Öztelli, Türk edebiyatı ve Türk folkloru üzerine otuz yıl çalışmalarda bulundu. Bu alanda her biri oldukça geniş kapsamlı araştırma olan yirmiden fazla kitap yayımladı.
Cahit Öztelli, ilk yazılarını Eminönü Halkevi’nin yayın organı olan Halk Bilgisi Haberleri dergisinde 1940 yılında yayımladı. Daha sonraki yıllarda Kopuz, 19 Mayıs (Samsun Halkevi), Güney, Çağrı, Türk Folklor Araştırmaları, Sivas Folkloru ve Milliyet Sanat dergileri başta olmak üzere pek çok süreli yayında dört yüzden fazla yazısı yayımladı.
Cahit Öztelli, görevli olduğu yıllarda Türk Ansiklopedisi’nde, sonraki yıllarda ise Meydan Larousse’ta ve Türk Dili ve Edebiyat Ansiklopedisi’nde araştırma konuları ile ilgili maddeler kaleme aldı. Özellikle aşık edebiyatı ile ilgili bilinmeyen pek çok eski aşığı gün ışığına çıkarması, bilinen aşıklar ile ilgili yeni bilgiler ve şiirler arayıp bulması Cahit Öztelli’nin bu tür çalışmalardaki ustalığının en dikkat çekici yönüdür. Yunus Emre, Karacaoğlan, Pir Sultan Abdal, Kuloğlu, Köroğlu, Koroğlu, Dadaloğlu, Ercişli Emrah, Erzurumlu Emrah ve Aşık Veysel gibi şair ve aşıklar ile ilgili farklı görüşler ileri süren makale ve kitaplarıyla halk edebiyatı araştırmalarının önde gelen isimlerinden biri olmuştur.
Cahit Öztelli, 1963-1969 yıllarında Türk Dil Kurumu yönetim kurulu üyesi ve 1963-19661 arasında ise Sözlük Kolu Başkanı olarak görev yapmıştır.
ESERLERİ
ARAŞTIRMA-İNCELEME: Zileli Şairler (1944), Karacaoğlan (1952), Dertli ve Seyranî (1953), Köroğlu ve Dadaloğlu (1954), Küçük Folklor Çalışma Planı (A. Çiçekli ile, 1958), Nasreddin Hoca (Şakir Ülkütaşır ile, 1964), On Yedinci Yüzyıl Tekke Şairi Kul Nesimî (1969), Karacaoğlan: Bütün Şiirleri (1970), Pir Sultan Abdal: Bütün Şiirleri (1971), Yunus Emre Bütün Şiirleri (1971), Yunus Emre, Yeni Belgeler, Bilgiler (1971), Üç Kahraman Şair: Köroğlu-Dadaloğlu-Kuloğlu (1974), Sahte Şöhret Bir Ozan: Erzurumlu Emrah (1976), Şehzâde Bayezit’in Babası Kanunî’ye İran’dan Gönderdiği Son Mektup (1976), Belgelerle Yunus Emre (1977), Ercişli Emrah Üzerine Çalışmalar (1976, Türk Folklor Araştırmalar Yıllığı’nda), Pir Sultan’ın Dostları (1984).
ANTOLOJİ: Halk Türküleri (1953), Halk Şiiri (14-17. yüzyıllar, 1955), Halk Şiiri (18. yüzyıl, 1955), Evlerinin Önü (halk türküleri, 1972), Bektaşî Gülleri (Bektaşi ve Alevi şiirleri antolojisi, 1973), Uyan Padişahım (tarihi ve toplumsal olaylarla ilgili şiirler, 1976)
DİĞER: Söylev (Nutuk, M. Tuğrul ve S. Birsel’le, 1963), Resmî Yazışmalar Sözlüğü (1965)
