1933 yılında Ödemiş/İzmir’de dünyaya geldi. 2 Nisan 1985’te hayatını kaybetti. Ödemiş Ortaokulunu bitirdikten sonra dışarıdan eğitim ile Aydın Lisesinden mezun oldu. Ödemiş’te kurduğu Duygulu Kitabevi’ni yönetti. Son yıllarında İstanbul’a gelerek yayıncılık ile uğraştı. Mensur şiir ve deneme türlerinde de çalışmaları olan Duygulu’nun eserleri Varlık, Dost, Kaynak, Yeni Ufuklar, Yeditepe dergilerinde yer aldı.
Öykülerinde Ege’nin gündelik hayatından aldığı konuları, yalnızlıklarına gömülmüş kişilerin iç dünyalarını yalın ve sade bir dille anlattı. Ele aldığı konular ve karakterlerle iç içe olmanın getirdiği rahatlığa düşmeden sağlam bir anlatım tekniğine varma çabası içinde oldu. T. Alangu Behiç Duygulu’nun “taşralı psikolojini yeni bir açıdan, yerli renk gerçekçilerinden uzakta yepyeni bir anlatışla kurmayı başardığını” dile getirdi. Öykülerinde çoğunlukla mutsuzluk, tedirginlik, sıkıntı, karşılıksız aşkın getirdiği içe kapanma, bezginlik ve ölüm duygusunu işledi. Bazı öykülerinde ise doğa betimlemelerine yer vererek insan-doğa ilişkisini yansıttı. Behiç Duygulu bir söyleşisinde kendisini, “okuyucuyu pek göz önüne almayan bir yazar” olarak tanıttı.
ESERLERİ
Ağlama N’olur (1961), Sultan Bayırı (1963), Gölgede Gezintiler (1970), Öyküler (yay. haz. Necati Güngör, 2003).
