HAYATI
Öykü yazarı. 10 Aralık 1974 günü Almanya / Leverkusen’de dünyaya geldi. Ev tekstili tasarımcısı Mine Hanım ile yüksek mimar mühendis Adnan Tohumcu’nun kızı. İÜ İngiliz Dili ve Edebiyatı Bölümü’ndeki öğrenimini üçüncü sınıfta bıraktı. Mitos Yayınları (1993-95), kitap-lık dergisi, (1996-97), Vatan Kitap (2004-05) ve Akşam Kitap’ta (2005-06) editörlük, TRT’de metin yazarlığı, sunuculuk yaptı (2006-07). Hollanda’da Haagsche Courant gazetesinde çalıştı (2007-08). TUDEM yayınlarında editör. İstanbul’da yaşıyor; evli, bir çocuk annesi.
İlk öyküsü (“Yıldız Çocuklara Masal”) Varlık dergisinde çıktı (Şubat 1993). Sombahar, Ludingirra, kitap-lık, Radikal Kitap dergilerinde şiir ve yazıları çıktı. Hollanda’da yaşayan Türk göçmenlerin hayat hikâyeleri üzerine hazırladığı araştırması yayımlandı (Van Gennep Amsterdam, 2008). Yok Bana Sensiz Hayat Almanca ve Bulgarcaya çevrildi.
ESERLERİ
Öykü:
- Abis, İst.: YKY, 2003
Roman:
- Yok Bana Sensiz Hayat, İst.: İş Bankası, 2006.
ESER ÖRNEKLERİ
ŞEYTAN GEÇTİ’DEN
Âlem durmaz konuşurdu. Kendilerini ilgilendiren ilgilendirmeyen her konuda, bildiğine bilmediğine bakmadan, sorup öğrenme ihtiyacı duymadan, yalan mı doğru mu soruşturmadan, her konuda konuşurdu insanlar. Ne de çok şey bilirlerdi üstelik. Dedikodu yapmayı, akıl vermeyi ne severlerdi.
…
Baba ocağında herhangi bir gün bir sıcaklık görmediğinden mi, yoksa anladığından mı kaderinin değişmezliğini, çok zaman oldu öğretti kendine, fazla düşünmeden, bir hayvan gibi ama uysal ve kaçmaya hazır yaşamayı. Çünkü düşünürsen susamazsın, susamazsan dikkat çekersin, dikkat çekersen avlanırsın.
…
Alem durmaz konuşurdu. Kendilerini ilgilendiren ilgilendirmeyen her konuda, bilip bilmediklerine bakmadan, yalan mı doğru mu soruşturmadan, her konuda konuşurdu insanlar. Ne çok şey bilirlerdi üstelik. Dedikodu yapmayı akıl vermeyi ne severlerdi.
…
Âlem durmaz konuşurdu. Kendilerini ilgilendiren ilgilendirmeyen her konuda, bildiğine bilmediğine bakmadan, sorup öğrenme ihtiyacı duymadan, yalan mı doğru mu soruşturmadan, her konuda konuşurdu insanlar. Ne de çok şey bilirlerdi üstelik. Dedikodu yapmayı, akıl vermeyi ne severlerdi.
…
Alem durmaz konuşurdu. Kendilerini ilgilendiren ilgilendirmeyen her konuda, bilip bilmediklerine bakmadan, yalan mı doğru mu soruşturmadan, her konuda konuşurdu insanlar. Ne çok şey bilirlerdi üstelik. Dedikodu yapmayı akıl vermeyi ne severlerdi.
KAYNAKÇA: S. Orhan, “Ölümlerden Ölüm Beğen”, kitap-lık, Temmuz 2004; H. Soyşekerci, “Dostluğun Derinliğine Yolculuk”, Varlık, Temmuz 2006; K. Arslanoğlu, “Adamçocukların Aşk Hikâyesi”, Akşam Kitap, Haziran 2006
