HAYATI
Şair ve öykü yazarı. 1950 yılında Kahramanmaraş’a bağlı Yeniceakle’de dünyaya geldi. İlköğretimin Yeniceakle’de tamamladı. Orta ve liseyi Kahramanmaraş Lisesi ve Gaziantep Lisesi’nde okudu. 1978’de Hacettepe Üniversitesi İşletme Fakültesi Teknik Meslek Yüksek Okulu’ndan mezun oldu. Yazar, halen Kahramanmaraş’ta memurluk yapmaktadır.
İmam Hatip Lisesi’ndeki öğrenciliği sırasında okulun çıkardığı Gonca dergisini, yükseköğrenim yıllarında ise Çağa Kıyam (Ankara) dergilerini yönetti. Öykü ve şiirlerini pek çok dergi ve gazetede yayınladı.
ESERLERİ
Öykü:
- Alaz
ESER ÖRNEKLERİ
Heybem Boş
Ha vurdular aha vuracaklar beni
Azrail çevirir ölüm kucaklar beni
Dilenciyim heybem boş sana geldim
Senin kapından kovacaklar beni
Güneş değil ateş değil aşk değil
Yakar daha başka sıcaklar beni
Darağacı yanda divan kurulur
Sorgusuz sualsiz asacaklar beni
Susadım aşkına nasıl geleyim
Bir hiç uğruna uçurur uçaklar beni
Bağrıma binlerce hançer saplanır
Kesmez bildiğimiz bıçaklar beni
Ha vurdular aha vuracaklar beni
Azrail çevirir ölüm kucaklar beni
Elleri
uyuşukluğuyla sopsoğuk duruyor karşımda
içimiz yaşarıyor
kaderin yeniden yaratılmasının imkansızlığı kadar
yaşamın sonu
son günleri başlıyor doğunca dünyaya
var mı?
bilmiyorum tanrı’nın elinin değmediği yeri
hep öyle deriz/ o varken şeriki yoktu
dipsizce deriz
edepsizce köksüzce ve sorumsuzca
ah ne güzel
deriz de rahatlarız
yine duruyor
yine öyle çalıyor
sağa döndü elif sola döndü yine baktı
içimin ürpertisi
gümbürtüsü değil bu yüreğimin
Gidişine Ağıt
yolumuz karanlık
elime yapışıyor yıldızlar
ben geceyi ayırıyorum
çiçekler kokuya vurgun
/ bu şiiri hafızaya al!
●
gittin bahar da gitti bıraktığın gül kaldı
bir o kumral saçların mevsimsiz sümbül kaldı
dal gebeydi meyveye kurt kemirdi bitirdi
ısırgan çiçekleri otlar sazlıklar kaldı
ayak izlerin ve göz yaşların bıraktığın
nice baş dönmelerim ve kıvranmalar kaldı
gittin bahar da gitti kaç mevsim geldi geçti
güller zambaklar soldu çalılar dikenler kaldı
haklar özgürlükler ak kanatlı güvercindi
sen gittin onlar gitti yüreğim sızlar kaldı
gittin bahar da gitti çiçek kaldı gül kaldı
artakalan gülüşün o hatıralar kaldı
garez edeyim bari yüzünü görmeyeyim
deme kim bu gönlüme dökülmedik su kaldı
çekil git toprağımdan billah hem vallah kemal
gelme seni nedeyim bende hayalin kaldı
gittin bahar da gitti bıraktığın gül kaldı
bir o kumral saçların mevsimsiz sümbül kaldı
KAYNAKÇA: İhsan Işık / Resimli ve Metin Örnekli Türkiye Edebiyatçılar ve Kültür Adamları Ansiklopedisi (2. bas., 2009).
