HAYATI
Şair ve öykü ve deneme yazarı. 20 Mayıs 1940 günü Kahramanmaraş’ta dünyaya geldi. 26 Haziran 2003’te Balıkesir’de yaşama veda etti. Şairin cenazesi 27 Haziran 2003 günü Cuma namazını müteakip Balıkesir Bahçelievler Camii’nden kaldırılarak Başçeşme Mezarlığı’na defnedildi. Yeni Devir ve Edebiyat Dergisi’nde kaleme aldığı köşe yazılarında Bilal Davut imzasını kullandı. Ayşe Hanım ile mühendis Hakkı Özdenören’in oğludur. Öykü yazar Rasim Özdenören ikiz kardeşi, Necip Fazıl Kısakürek ise anne tarafından akrabasıdır.
Alaeddin Özdenören, Maraş’ta başladığı ilk ve orta öğrenimini İstanbul’da tamamladı. 1996’da İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi’nden “Bergson’da Özgürlük Problemi” başlıklı tez çalışması ile mezun oldu. Daha sonra Maraş, Çorum, Mersin Atatürk liselerinde, Ankara Gazi Eğitim Enstitüsü ve Halide Edip Adıvar, Başkent ve Fen liselerinde felsefe öğretmeni olarak çalıştı. Hamle ve Mavera dergilerinin kurucuları arasında yer aldı. Bir süre Kültür Bakanlığı müşavirliği görevinde bulundu. Bu son görev yerinden kendi isteği ile emekliye ayrılan Özdenören, yaşamının son yıllarını Balıkesir’de geçirdi.
Alaeddin Özdenören’in ilk şiiri 1957’de Hamle dergisinde yayımlandı. Sonraki yıllarda yazı ve şiirleri Diriliş, Edebiyat Dergisi, Mavera ve Kayıtlar dergileri ile Yeni İstiklal, Yeni Devir, Millî Gazete, Zaman, Sağduyu ve Tutanak gazetelerinde yer aldı.Özdenören, henüz lise öğrencisi iken ikiz kardeşi Rasim Özdenören ile birlikte Cahit Zarifoğlu, Erdem Bayazıt, Mehmet Akif İnan gibi arkadaşlarının oluşturduğu edebiyat grubunun içinde yer aldı. Pazar Postası dergisi aracılığıyla İkinci Yeni şiiriyle tanışan Özdenören, İkinci Yeni şairlerinden özellikle Cemal Süreya’nın etkisi altında kaldı. Türkiye Yazarlar Birliği üyesi olan Alaeddin Özdenören, “Yalnızlık Gide Gide” adlı şiiri ile 1996’da TYB Yılın Şairi Ödülünün sahibi oldu.
Alaeddin Özdenören’in şiirlerinde doğup büyüdüğü Maraş’ın yöresel kültür renklerinin yanı sıra babasının hep muhafaza ettiği İstanbullu duruşu ve dil zevkinin etkisini görülür. Klasik şiirin duyarlılıklarına açık olan bu şiirler Fuzûlî, Şeyh Galib, Ahmed Hâşim ve Sezai Karakoç çizgisinin devamı gibidir. Özdenören, Lirizmi ustalıklı bir iç âhenkle yansıttığı şiirleriyle; bu şiirlerinden özellikle oğlu Kerem’i bir trafik kazasında yitirmesinden sonraki örnekleriyle öne çıkmaktadır. Alâeddin Özdenören’in şiirlerinin yanı sıra deneme, inceleme ve hatıra alanlarında da eserleri vardır.
ESERLERİ
ŞİİR:
- Güneş Donanması (1975)
- Yalnızlık Gide Gide (1996)
- Şiirler / Bütün Şiirleri: 1975-1999 (1999)
- Bütün Şiirler (2002)
DENEME:
- İnsan ve İslâm (1982)
- Batılılaşma Üzerine (1983)
- Devlet ve İnsan (1986)
- Yakın Çağ Batı Dünyası ve Türkiye’ye Yansımaları (1986).
İNCELEME:
- Şiirin Geçitleri (1997).
ANI:
- Unutulmuşluklar (1999)
KAYNAKÇA: İhsan Işık / Yazarlar Sözlüğü (1990, 1998) – Türkiye Yazarlar Ansiklopedisi (2001, 2004) – Encyclopedia of Turkish Authors (2005) – Resimli ve Metin Örnekli Türkiye Edebiyatçılar ve Kültür Adamları Ansiklopedisi (2007) – Ünlü Edebiyatçılar (Türkiye Ünlüleri Ansiklopedisi, C. 4, 2013) – Encyclopedia of Turkey’s Famous People (2013), TDE Ansiklopedisi (c. VII, 1990), Behçet Necatigil, Edebiyatımızda İsimler Sözlüğü, İstanbul 1989, s. 253; Cemil Çiftçi, Maraşlı Şair-Yazar Âlimler, İstanbul 2000, s. 238-240; Ebubekir Eroğlu, “Alâeddin Özdenören’in Şiirini Düşünmek”, Diriliş, sy. 16, İstanbul 1971, s. 60-61; Ali Yakın, “Alâeddin Özdenören ile Şiirle Yaşanan Kırk Beş Yıl Üzerine”, “Özdenören, Alaattin”, Tanzimat’tan Bugüne Edebiyatçılar Ansiklopedisi, İstanbul 2001, II, 658-659; Türkiye Edebiyatçılar ve Kültür Adamları Ansiklopedisi, Ankara 2006, VII, 2855-2857, https://islamansiklopedisi.org.tr/ozdenoren-alaeddin
