HAYATI
Şair ve yazar. 30 Ocak 1953’te İzmir’de dünyaya geldi. Askerdeyken bir şiirinde Ozan Bora adını kullandı. İşçi Havva Hanım ile işçi Hasan Hüseyin Günbaş’ın oğludur. İlk, orta ve lise eğitimini İzmir’de tamamladı. 1976’da Ege Üniversitesi Gazetecilik Okulu’ndan mezun oldu. 1973’ten itibaren Besin-İş ve Tekgıda-İş sendikalarında çeşitli görevlerde bulundu. 1999’da Tekel’den kendi isteği ile emekli oldu.
Ahmet Günbaş’ın ilk yazısı 1973’te Demokrat İzmir gazetesinde yayınlanan “Düşünmeye Alışmak” başlıklı bir denemeydi. Şiir, eleştiri, deneme ve tanıtım yazıları Dünya Kitap, Kıyı, Düşlem, Damar, Pencere gibi dergilerde yayımlandı. Toplumcu gerçekçi akıma bağlı kaldı.
ÖDÜLLERİ
- “Bir Hasan Tahsin” şiiriyle 1979 Hasan Tahsin Şiir Yarışması (mansiyon)
- 1982 Yarın Dergisi Gençlik Ödülleri (eleştiri dalında başarı ödülü)
- Göçkün ile 1998 İbrahim Yıldız Şiir Ödülü (mansiyon).
ESERLERİ
Şiir:
- Evren Mapusanesi, İzmir: kendi yayını, 1974
- Gecenin Neresindesin, İzmir: Dönemeç, 1986
- Göçkün, İzmir: Etki, 1997
- Sulardan Sonra, İzmir: Etki, 2000
- Aşk Boyu Sürgün, Ank.: Bilgi, 2000
- Çağla Çakır, İst.: Papirüs, 2004
Gençlik Romanı:
- Miço Diye Biri, Ank.: Bilgi, 2002
Antoloji:
- Erken Ölümlü Şairler Antolojisi, Ank.: Hayal, 2007
ESER ÖRNEKLERİ
Leke
Gündüzler, öyle bir yırtılır ki
yamar dururduk geceleri
Düşleri çelimsiz ipleri kopuk
bir hüzün yongasıydı çocukluk
Delik deşikti hayatın cepleri
Bir avuç şairdik
bu kent düştü ömrümüze
Büyüdük…bir yangın büyümesi
Güllerle sevişmesini öğretmediler
…
Çok Sessiz
Cak sessiz şarkıyım karşılıksız
gelip geçmelerin çiçeğinde
Bir güz ki yitirmiş kimliğini
yaprağını döken dökene
Bu ölüye kim söyleyecek öldüğünü
Can çekirdeğiyle süründü çürüdü
Aynasız sandıklarda battı güneş
cilalarken yer alu sevincini
Bendini çiğneyerek varaşların yer alti irini
kirletiverdi kağıt mendilimi
Akşam akşam kaç yarabandı alsam
yamasam gecenin hiçliğine
Çoksessiz şarkıyım karşılıksız
Hem kalabalık hem ıssız
Lirik Serseri
I.
Bütün eskilerim kaldı üzerimde
Melodikam
ve titrek soluğum
Akıp gitti son çağıltı
Çekip aldım çocukluğumu
mızıklanmış oyunlardan
Yoksun diye
Yanıtsız mektuplara söz yetiştiriyorum
Bir şiir kapımı çalıyor durmadan
Yoksulluk
o yitik gençlik
ömrümü dişlese de
beni aşk kanatırdı çıktığım her seferde
Körfezine aşina karasevdalı çocukluğumu
s ı ğ d ı r a m a z d ı m
hiçbir limana
II.
Bütün eskilerim kaldı üzerimde
Arar oldum kalbime değen ilk kurşunu
Kırgın düş izleriyle o lirik serseri
Yol kesen karanfil / Gülümseyen eşkıya
Herkese bir fotoğraf çıkaran albümünden
Bütün eskiler kaldı üzerimde
Bir yandan yağmur bir yandan gece
İnceden inceye günlerden beri
KAYNAKÇA: Necatigil, İsimler, 173; Kurdakul, Sözlük, 289; G. Emre, “ ‘Sulardan Sonra’ Yazılan Şiirler”, Cumhuriyet Kitap, S. 551 (7 Eylül 2000).