HAYATI
Şair. 1929 yılında Kahramanmaraş’a bağlı Elbistan ilçesinde dünyaya geldi. 26 Aralık 1992 günü Elbistan’da yaşama veda etti. Bazı yapıtlarını Cansız mahlası ile kaleme aldı. Halk arasındaki lakabı ise Cansız Hacı idi. Gülizar Hanım ile fırıncı Musa Güllü’nün oğlu. Erzurum’dan göç etmiş bir ailenin çocuğuydu. Ortaokulu bitirdikten sonra çeşitli işlerde çalıştı. Elbistan Belediyesi’nde başkatiplik yaptı, buradan emekli oldu.
Kendi merak ve gayretiyle şiir yazmaya başladı. İlk şiirleri âşık tarzındadır; çevredeki âşıklarla atışmalarda bulunmuştur. Sonradan düşünce yanı ağır basan coşkulu şiirler yazdı; son yıllarında ise dörtlükler kaleme aldı, dostlarına akrostişler armağan etti. Şiirlerinden bazıları yaşamı ve sanatıyla ilgili bilgilerle birlikte ölümünden sonra bir kitapta toplandı.
ESERLERİ
Şiir:
- Şar Dağından Esen Rüzgâr, İst., M.E.B., 2000
- Sessiz Uğultular, İst., M.E.B., 2000
ESER ÖRNEKLERİ
Türkülere Kıymayın
türkülerle kardeş bacı anayız
aman dostlar türkülere kıymayın
türkü bizden biz türküden yanayız
aman dostlar türkülere kıymayın
her yörede ayrı ayrı süslenir
asırlardır gönlümüzce seslenir
sevgilidir sevgimizle beslenir
aman dostlar türkülere kıymayın
kızılırmak olur ayşe’n içinde
tarak olur zeynep’imin saçında
sevgimizin sevabında suçunda
aman dostlar türkülere kıymayın
dağda sümbül bahçelerde gül olur
turnaların kanadında tel olur
bizi bize kavuşturan el olur
aman dostlar türkülere kıymayın
çamlıbelde kervan bozar yol keser
dertlerle dost olur dermana küser
dilden dile kalmış ölmez bir eser
aman dostlar türkülere kıymayın
eginli’nin terkisinde hasrettir
dağarcıkta tükenmeyen kısmettir
sevdadır sevgidir aşkdır hikmettir
aman doslar türkülere kıymayın
uzun hava bozlak hoyrat mayadır
bazan hakikattır bazan rüyadır
kimi bedduadır kimi duadır
aman dostlar türkülere kıymayın
sitem etme al kalemi destine
selam söyle yarenine dostuna
CANSIZ titrer türkülerin üstüne
aman dostlar türkülere kıymayın
Canlı cenaze
Sevdiğinden sevdadan aşktan
Kederden vaz geçer oldum
Hayat hicran ömür hüsran
Bugün dünden beter oldum
Bu ümit, ne ışık ne renk
Ne bahar, ne vuslat, ne şevk,
Yıllar yılı, küskün her zevk
Izıdırabı üzer oldum
Yırtık ömrün tutmaz yama
Yaşayış bir mahşer amma
Kader sundu, bir muamma
Çözülmüyor, bizar oldum
Otuzbeş makamı olan
Andıkça ağlanan her an
Babam sevdiklerim sılam
Varken gurbet gezer oldum
Kim yetim olmaz anasız?
Canan, can istiyor cansız !
Canlı cenazeden farksız
Konuşan bir mezar oldum.
KAYNAKÇA: Ahmet Cansız Güllü (Sanatı-Hayâtı-Şiirleri), (haz. N. Yıldırım-C. Kurt) Elbistan: Şardağı, 1998; Cumhuriyet’in 50. Yılında Elbistan, İst.: Elbistan Kaymakamlığı, 1973; “Güllü, Ahmet”, TDEA, III, s. 395; Elbistan. Cumhuriyetin 70. Yılında, (haz. Ş. Kurt vd) İst., 1994; C. Çiftçi, Maraşlı Şair, Yazar, Âlimler, İst.: Kitabevi, 2000, s. 55-57