HAYATI
18 Aralık 1934 günü İstanbul’da dünyaya geldi. Bazı eserlerinde Adnan Çelik imzasını kullandı. Sennur Tezel ile evlidir. Kağıthane 3. Pansiyonlu İlkokulunu, Eyüp Ortaokulunu ve İstanbul Erkek Lisesi’ni bitirdi. Daha sonra başladığı İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Türkoloji Bölümü’ndeki eğitimini tamamlamadı. 1964 yılında muhabir olarak gazeteciliğe başladı. 1959’dan 1981’e kadar Cumhuriyet gazetesinde düzeltmen olarak çalıştı. 1980-1986 yılları arasında Yazko, Yazko Edebiyat, Yazko Çeviri ve Hürriyet gazetesi Gösteri eki gibi pek çok derginin yazı işleri müdürlüğü görevini üstlendi.1984’ten sonra yine Hürriyet gazetesinin kültür-sanat sayfasını yönetti. Daha sonra uzun yıllar Hürriyet Vakfı Basım Sorumlusu olarak çalıştı. Türkiye Yazarlar Sendikası genel sekreterlik görevini yürüttü
Adnan Özyalçıner, İkinci Yeni şiirlerindeki çizgiyi yakalamaya çalıştığı öykülerini 1953 yılından itibaren Demet, On Üç, Varlık, Yeditepe, Yeni Düşün ve kurucuları arasında yer aldığı a dergisinde yayımladı.
Türkiye Yazarlar Sendikası, PEN Yazarlar Derneği, Dil Derneği, Edebiyatçılar Derneği, Türkiye Gazeteciler Cemiyeti, Nâzım Hikmet Vakfı Danışma Kurulu üyesi olan Adnan Özyalçıner, 1964 yılında “Sur”, 1978 yılında ise “Gözleri Bağlı Adam” kitapları ile iki kez Sait Faik Hikâye Armağanının, “Yağma” kitabıyla 1972 Türk Dil Kurumu Ödülünün, bir röportajıyla 1980 yılında Çağdaş Gazeteciler Derneğinin İnceleme-Araştırma Dalı Yılın Başarılı Gazetecisi Ödülünün, “Canbazlar Savaşı Yitirdi” adlı kitabıyla 1991 Haldun Taner Öykü Ödülünün, “Babıâli Ölüyor mu?” adlı yazısı ile Türkiye Gazeteciler Cemiyeti Ödülünün sahibi oldu.
“Yayımladığı ilk çalışmalarında kişi sorunlarını ruhsal çözümleme yollarıyla yansıtma amacı belirgin özellik olarak göründü. Geleneksel alışkanlıklara karşı çıkma çabasıyla öykülerinin kuruluşunda, anlatımda eski kurallara bağlanmamaya özen gösterdi. Teknik yönden yazarlığını geliştiren bu döneminden sonra işlediği konu ve kişileri gerçeğin bilinen çizgileri açısından göstermekte çekintisi azaldıkça toplumsal sorunları içeren öyküler yazdı. 70’li yılların ürünlerinde orta tabakayı ve tabana yakın kesimini, emekçileri en belirgin nite likleriyle kişileştirmeyi başardı.” (Şükran Kurdakul)
ESERLERİ
ÖYKÜ: Panayır (1960), Sur (1963), Yağma (1971), Yıkım Günleri (1972), Gözleri Bağlı Adam (1977), Cambazlar Savaşı Yitirdi (1991), Alaycı Öyküler (1991), Taş (1992), Sağanak (Yıkım Günleri’nin yeni basımı, 1993), Anıtların Öyküsü (1995), İstanbul’un Taşı Toprağı Altın (Sennur Sezen ile, 1995), Panayır Sur (1996), Toplu Öyküler: 1- Panayır – Sur (2001), Toplu Öyküler: 2. Gözleri Bağlı Adam-Yağma (2001), Toplu Öyküler: 3. Canbazlar Savaşı Yitirdi – Saçanak (2001), Toplu Öyküler: 4. Alaycı Öyküler – Aradakiler (2001), Gökyüzünde Ayaklanma (Seçme Öyküler, 2003).
ÇOCUK KİTABI: Kırmızı Çini Kâse (1976), Garip Nasıl Okuyacak (1977), Ölümsüzleşen Bahçe (1980), Sabırtaşı Çatladı (1980), Anıtların Öyküleri (1981), Devlet Kuşu (1988), Keloğlan İle Köse (Sennur Sezer ile, 1989), Anadolu’dan Öyküler (Sennur Sezer’le, 1989), Keloğlan Devler Ağasına Karşı (1994), Tarihten Öyküler (1995), Gökkuşağı Masalları (10 kitap, 1999).
ANTOLOJİ-DERLEME: Ekmek Kavgası: Emek Öyküleri I (Sennur Sezer’le, 1998), Grev Bildirisi: Emek Öyküleri II (Sennur Sezer’le, 1998), Motorize Köleler – Emek Öyküleri 3 (Sennur Sezer ile, 2001), Dokumacının Ölümü – Emek Öyküleri 4 (Sennur Sezer ile, 2001).
DENEME-İNCELEME: İstanbul’un Taşı Toprağı Altın (Eski İstanbul Yaşayışı ve Folkloru (Sennur Sezer’le, 1995), Tarihin Işıldağı (1998), Üç Dinin Başkenti İstanbul (S. Sezer ile, 2002)
ROMAN: Dördüncü Murat ve Mirgün Bahçeleri (belgesel roman, 1997), Güç ve Güzellik (2005).
MONOGRAFİ: Kapital’in Aydınlığında: Alaattin Bilgi (2001).
RÖPORTAJ: Ayak İzleri (2000).
ÇEVİRİ: Irgat Simon (hikâyeler, İvo Andriç’ten, 1976)