HAYATI
Şair. 10 Mayıs 1954 günü Malatya’ya bağlı Darende’de dünyaya geldi. Bazı yapıtlarını A. Kadir imzası ile kaleme aldı. ı. Zeynep Hanım ile çiftçi, işçi, çerçi Mustafa Hilmi Paksoy’un oğlu. Gazi Eğitim Enstitüsü Sosyal Bilimler Bölümü (1979) ve Anadolu Üniversitesi Tarih Bölümü (1991) mezunu. Ankara Belediyesi’nde çalıştı, liselerde öğretmenlik yaptı (1979-2002). Yeni Şiir (16 sayı, 1987-89), Anadolu Ekini (40 sayı, 1990-2001) ve Tan Edebiyat (6 sayı, 2005-2006) dergilerini kurup yönetti. TYS, Edebiyatçılar Derneği ve BESAM üyesi. Ankara’da yaşıyor.
Abdülkadir Paksoy’un “Gerçek” adlı ilk şiiri Gerçek dergisinde çıktı (1977). Şiirleri Yeni Şiir, Milliyet Sanat, Anadolu Ekini, Tan Edebiyat, Abece, Öğretmen Dünyası, Edebiyat ve Eleştiri, Afrodisyas Sanat dergilerinde yayımlandı, Çekçeye çevrildi.
ÖDÜLLERİ
- Usulca ile 1992 Kıyı Dergisi Nabi Üçüncüoğlu Şiir Ödülü
- İki Bulut Yardan Aşağı ile 1999 Kocaeli Üniversitesi Akademik Şiir Ödülü
- Öte-Beri ile 2000 Behçet Aysan Şiir Ödülü (övgüye değer)
- 2006 Zihni Anadol Anı Anlatı Yarışması Büyük Ödülü.
ESERLERİ
Şiir:
- Ayrılığın ve Ölümün Dışında, İst.: Yeditepe, 1984
- Güneş Batarken, Ank.: Ayko, 1986
- Yenigün Aynası, 1988
- Şiirler (Seçmeler), 1989
- Usulca, Ank.: Anadolu Ekini, 1992
- Hacı Bektaş Destanı, Ank.: Anadolu Ekini, ?; Kadir Bey Tarihi, Ank.: Prospero 1994
- Yaralı Temmuz, Ank.: Ardıç, 1994
- Başak ve Asma, (Ü. Sarıaslan’la) İst.: E, 1996
- İki Bulut Yardan Aşağı, Ank.: kendi yayını, 1998
- Öteberi, Ank.: Anadolu Ekini, 2000
- Tetik ve Kalem, İst.: Etikus, 2003
- Tan Ağrısı, Ank.: Tan Edebiyat, 2005
- İnsana İnan, Ank.: Tan Edebiyat, 2008
Deneme:
- Pireotu, Ank.: Karşı, 1996
- Dizelerden Denizlere, Ank.: Kültür Bakanlığı, 1999
Gezi:
- Anadolu Anadolu, (Ü. Sarıaslan’la) Ank.: Kültür Bakanlığı, 2001.
ESER ÖRNEKLERİ
Ankara
Niçin sevilir bir kent
Ekmeği suyu insanı için mi
Yoksa uğultusundaki
o sürekli derinlere kaçan
eskil renkten mi
Yoksa gizlediği için mi
suçlarımızı
gökyüzünden kırlardan
Niçin sevilir bir kent
Bilmem ki.
Ama artık zamanı geldi
İtiraf etmeliyim
Seviyorum bu kenti ben de
Bir kadını sever gibi.
İçim içimi yiyor kimi zaman
Kızıyorum gördükçe hafifliklerini
Ama çıkıp baktığımda tepelerinde aşağılara
İnip yitirdiğimde kendimi
o buğulu sokaklarında
Anlıyorum onsuz edemeyeceğimi
Niçin sevilir bir kadın
Bilmem ki.
Ankara
Ey aziz kentim benim
Bana kimliğimi kişiliğimi verdin
Zor günlerde sen emzirdin
yetim şiirlerimi
Ey güzeller güzeli
Mustafa Kemal’in gelini.
Göğe atılırken taş kesilmiş
Çift başlı bir Hitit kartalı gibi
Bakarken Anadolu’ya
Asıldım ayaklarına
Boynumda Midas’ın armağanı
Gümüş bir gemi çapasıyla
Dolaşıp duruyorum
Ay ağılı dolamlı
Düş çanağında.
KAYNAKÇA: İhsan Işık / Yazarlar Sözlüğü (1990, 1998) – Türkiye Yazarlar Ansiklopedisi (2001, 2004) – Encyclopedia of Turkish Authors (2005) – Resimli ve Metin Örnekli Türkiye Edebiyatçılar ve Kültür Adamları Ansiklopedisi (2007, 2009) – Ünlü Edebiyatçılar (Türkiye Ünlüleri Ansiklopedisi, C. 4, 2013) – Encyclopedia of Turkey’s Fomous People (2013) – Diyarbakır Ansiklopedisi (2013)