[et_pb_section bb_built=”1″][et_pb_row][et_pb_column type=”4_4″][et_pb_text]
HAYATI
XIX. yüzyıl divan şairlerinden. 1831’de Trabzon’da dünyaya geldi. 1884’te İstanbul’da vefat etti. Emîn Trabzonlu Hilmî Efendi’nin mezarı Edirnekapı dışındadır. Asıl adı Mehmet Emin olan şair, Trabzonlu Hüseyin Alemdar-zâde Hacı Ârif Ağa’nın oğludur. Şiirlerini Hilmi mahlasını kullanarak kaleme aldığı için Trabzonlu Hilmi olarak anıldı. İlk tahsilini Trabzon’da tamamlayan şair, daha sonra İstanbul’a giderek medrese öğrenimi gördü. Eğitimini tamamladıktan sonra pek çok devlet hizmeti görevinde bulundu. 1877’de açılan ilk Osmanlı Meclis-i Meb’usanı’na Trabzon mebusu olarak girdi. Şair, Nakşibendi tarikatına mensuptu.
Trabzonlu Hilmi, Tanzimat sonrasının taşralı Divan şairlerindendir. Basılmış Divan’ında bulunan şiirlerde İstanbul şairleri tarafından temsil edilen zarafet ve mükemmeliyet yoktur. Gazel cinsinden şiirleri taklit ve tanzir yolunda Divan şiirinin sıradan örneklerinden olarak kabul edilir. Padişaha ve Trabzon’a gelen devlet büyüklerine ve valilerine yazdığı kasideleri ve bölgesinin olayları ve eşhası ile tarihleri de böyle ise de bunlarda bazı yerli renklerin bulunması küçük bir önem teşkil etmektedir. Trabzonlu Hilmi, döneminin orta derece şairlerinden biri olarak kabul edilir.
ESERLERİ
- Divan
- Münşeat
- Muhâkeme-i Ye’s ü Emel
- Paresiz Kasidesi Şerhi
- İstiğfar-nâme-i Hilmî
- Muhâkeme i İdbâr ve İkbâl
- Mevzûn Durûb-ı Emsâl
- Kasîde-i Kur’âniye
ESER ÖRNEKLERİ
Trabzonlu Şâkir Şevket ile Müşterek Gazel
H Bir nâzenîn zümre-i hûbândır o şûh
Ş Bir nev-resîde verd-i gülistândır o şûh
Ş Her bir cihetle hüsnünü teslîm ider gören
H Gâyet güzel bir âfet-i devrândır o şûh
H Hüsnün görüp de ana gönül vermemek muhâl
Ş Bir dil-firîb-i memleket-i ândır o şûh
Ş Temlîk etdi mülket-i mısr-ı melâhati
H Lâyık denirse Yûsuf-ı Kenândır o şûh
H Halk-ı cihân silsile-i zülfüne esîr
Ş Temlîk-sâz-ı gerden-i insândır o şûh
Ş İşrâb ederse zevk-i şarâb-ı visâlini
H Denir o demde menba-ı ihsândır o şûh
H Ser-mest eyler âlemi sahbâ-yı sohbeti
Ş Neşe-fezâ-yı meclis-i rindândır o şûh
Ş Ben aglayınca kûşe-i sicn-i firâkda
H Gülünc edip bu hâleti handândır o şûh
H Hilmîyi etdi çeşm-i füsûn-sâzı pek zebûn
Ş Şevket ne çâre bir büt-i fettândır o şûh
KAYNAKÇA: Emîn Hilmî (1293). Dîvân-ı Hilmî-i Trabzonî. İstanbul. 22-23, 118-119, Yüksel, Murat (1993). Geçmişten Günümüze Trabzon Şairleri. I Osmanlı Dönemi. Trabzon: Yunus Dergisi Yay.
[/et_pb_text][/et_pb_column][/et_pb_row][/et_pb_section]
